Vaarwel vriend

Met pijn in mijn hart, een ferme kras op mijn ziel en met de tranen nader dan het huilen moet ik hier mededelen dat mijn trouwe vriend niet meer is. Jarenlang waren we onafscheidelijk maar zoals alles een einde heeft (behalve een worst, die heeft 2), is ook aan deze onafscheidelijkheid abrupt een einde gekomen.
Vaarwel vriend.

Ik stond vorige week, na het douchen, naaktgetorst voor de spiegel mijn tanden te poetsen. En, zoals elke man doet, kon ik het niet laten om het bovenlijf even goed te bekijken. Even de boel aanspannen, even de boel heen en weer laten rollen, je kent het wel. En om eerlijk te zijn, dat zag er nog best indrukwekkend uit hoor. Voor iemand van mijn statuur, leeftijd en lengte zeker.
Maar lieve lezer, nadat ik klaar was met tandenpoetsen en ik uit de badkamer wilde lopen viel mijn oog op het zijaanzicht van het pachtlijf in diezelfde spiegel.

MIJN LIEVE HEMEL!!!!!!
WAT EEN DIKKE PENS!!!!!!!!!!

Ik stortte op m’n knieën op de koude badkamervloer. Janken mensen! Janken! Als een speenvarken. Ik was er kapot van.

Een dikke 27 jaar heeft m’n prachtlijf me bijgestaan, me ontwikkeld, aanslagen overleefd, littekens gevormd, vrouwen betoverd, mannen gejaloerst en opeens en volkomen abrupt is dat nu voorbij. Ik typ dit met biggeltranen.

Nu heb ik alleen m’n humor nog…………………..