Glory days

Ken je dat nummer van Bruce Springstof, Glory days? Mooi nummah. Gaat over het verlangen naar vroeger.

Ik heb daar ook last van. Al een jaar of wat.
Vroeger lééfde ik! Dagelijks, wekelijks, maandelijks beleefde ik wel iets wat noemenswaardig was. Verhalen die het nog steeds goed doen op verjaardagen enzo. Tegenwoordig hobbel ik maar een beetje met de kudde mee en, om eerlijk te zijn, dat bevalt me eigenlijk niks.

Ik ben eenzaam, laat ik daar maar voor uitkomen. Ik hang in een routineus leventje. Ik heb werk dat ik met 12 vingers in m’n neus doe, ik heb geen vrouw waar ik tegenaan kan kruipen, ik heb geen (online) vriendin waarmee zo nu en dan de dag even kan doornemen of gewoon slap kan lullen mijn familie woont ver weg, ik heb een paar vrienden/vriendinnen met allen hun eigen leven en de loterij heb ik ook nog steeds niet gewonnen. Nu met deze crisis zit ik nog meer binnen dan ik normaal gesproken al doe en ik zie mezelf dagelijks ouder worden.
IK WIL DAT NIET MEER!
De enige lichtpuntjes in mijn leven zijn m’n 2 geweldige jongens, Sam en Teun. Als ik ze bij me heb, fleur ik op. Maar zodra ze weer weg zijn, zak ik terug in de treurigheid.

Mijn vader liep 21.840 dagen op deze kloot rond en mocht ik de pech hebben zijn voorbeeld te volgen dan val ik over dik 10 jaar, op 30 november 2030 om precies te zijn (heb het even uitgerekend), om. OVER 10 JAAR! Man, dat is zo om!

Ze zeggen dat je van je leven een feestje moet maken maar dat je zelf de slingers op moet hangen. Laat ik dan maar ’s beginnen met slingers vinden. Dan ga ik van mijn resterende tijd weer een feestje maken.
Met of zonder slingers trouwens want zo als het nu gaat, da’s ook ruk.