Schelden doet geen pijn

Ik zag een filmpje van Max Verstappen die in een of ander Miamiees honkbalstadion de eerste bal bij een honkbalwedstrijd mocht werpen ofzo. Je kent het wel, pers erbij, gesponsorde kledij aan, erg zucht allemaal. Nu moet hij dat natuurlijk helemaal zelf weten, hij zal er wel 40 miljoen voor hebben gekregen, maar mensen, dat werpje! Mijn dochter van 6 gooit minder gay. Als je geen bal kan gooien, geef dat dan aan en doe het gewoon niet. Je staat voor lul. Die catcher moest 17 stappen naar voren doen om die bal te vangen.
Ik vind dat het publiek hem best had mogen uitfluiten.

Sporters zijn publieke figuren (die meestens (heul) veul geld verdienen) en ik vind dat je hen best mag bejegenen. Tegenwoordig zijn ze wel erg gauw op hun pik danwel tepel getrapt (grappig plaatje hè? Dat zijn lange tepels. Zelf gemaakt).
Oeh, discriminerend. Oeh, beledigend. Oeh, stigmatiserend. Kijk, zolang het geen doodsbedreiging betreft, heb ik er niet zoveel moeite mee. Sterker nog, ik vind het soms zelfs ludiek lollig. “Dries, je moeder heeft een snor”, zongen NEC-supporters in 2000 over AZ’er Dries Boussatta. Ik kan me niet herinneren dat daar toentertijd moeilijk over werd gedaan. En kreeg Menzo geen bananen naar zich toe gegooid? Hij pakte eentje van het veld en vrat ‘m gewoon op.

Waarom wordt over een speler die 90 minuten uitgefloten wordt niet moeilijk gedaan, maar oerwoudgeluiden naar een speler toe zijn dan weer not done. Ja, het is onsmakelijk en eigenlijk best sneu en zegt meer over die roepers, maar kom op zeg, daar moet je toch boven staan als (duurbetaalde) sporter?

Ik heb ook eens zoiets meegemaakt. Nu zouden we dat een jeugdzonde noemen, toen was het alleen maar grappig. Het was bij mijn favoriete basketbalclub Donar ergens in de 90’s. Wij zaten altijd met een groep van 15/20 man/vrouw in de linkerhoek van de houten tribune. De hoek waar Mart Smeets ook altijd kwam staan, maar dat heeft er verder niks mee te maken.
We speelden tegen een ploeg in het wit (weet niet meer wie) en bij die ploeg speelde een vent met een krullende mat en volgens mij een snor. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat hij een aparte dribbel had. Met zijn rechterhand beroerde hij de bal en zijn linkerhand wapperde wat heen en weer tijdens het lopen.
Ineens riep iemand uit onze groep “JOEHOE” als hij aan de bal was. Wij lachen natuurlijk en al snel namen we dat over. Bij elk balcontact van hem galmde “JOEHOE” uit 15 kelen door de hal. En je raadt het al, de hele tribune (ook die aan de overkant) ging even later los zodra hij aan de bal kwam. Als ik er aan terugdenk schiet ik weer in de slappe lach.
Als ik het me het goed herinner heeft hij zelf om een wissel gevraagd. We wonnen die wedstrijd.
Missie geslaagd.