Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag

Categorie: Carrière

EHBO: Het vervolg

EHBO

Ik weigerde die vrijdag examen te doen. Ik was van mening dat een certificaat en een kruisje bij 2,5 dag aanwezig zijn voldoende was. Daar komt nog bij dat ik de hele cursus totaal niet serieus nam. Want de powerpointpresentatie stond zum bleistift bol van de schrijffouten en de casi sloegen werkelijk nergens op (er komt iemand met een mes in zijn borst naar je toe, hoe ga je dit verbinden? Zucht). Daar kwam nog bij dat 2 personen (examencommissie) feitelijk mijn toekomst gingen bepalen. En dat terwijl ik het al 25 jaar zonder EHBO-diploma doe.
Ik mocht na de lunch dus vertrekken en dat deed ik ook. Toedeledokie!

Nou, daar waren ze bij mijn werkgever niet zo heul erg blij mee. En dan moet je zo heul erg blij mee lezen als totaal niet van gediend. Ik werd die volgende dinsdag dringend op kantoor verwacht. Ken je die inquisities? Met 2 tegen 1? De laatste keer dat ik hieraan onderworpen werd escaleerde het volledig uit de hand en stond ik met 1,5 been op straat.
Relaxed ging ik er naartoe. Ze zouden toch wel tevreden zijn met wat kritisch denkende werknemers?
NOU, NEE!

Hoe haalde ik het in mijn hoofd om ongevraagd weg te gaan? Hoe haalde ik het in mijn hoofd om de werkgever in een kwaad daglicht te stellen? Hoe haalde ik het in mijn hoofd om mijn principes op te schrijven op een goed gelezen platform? Hoe haalde ik het in mijn hoofd om de werkgever op kosten te jagen? Enzovoorts.
Ik kreeg 1 kans om het examen over te doen want “opdrachtgevers eisen nou eenmaal een EHBO-diploma van beambten” en “anders zijn er geen objecten meer voor jou” ofwel ontslag. Oja, en ik moest het examen zelf betalen.

Donderdag reed ik naar Hendrik-Ido-Ambacht of all places voor mijn laatste kans. De ochtend werd benut met examen oefenen, om 13 uur zou ik aan de beurt zijn. De druk, lieve lezer! Apart dat je in 4 weken bijna alles weer kwijt bent.
Maar gelukkig was daar Sandra, de LOTUS-speelster. Een rouwdouwende Rotterdamse. Ik vertelde haar mijn verhaal en dat ik het empatische vermogen mis om voor het eggie te gaan. In mijn achterhoofd blijft spoken dat het allemaal niet echt is. (nu blijkt dus dat ik een waardeloze acteur ben en dat de keuze voor andere acteurs in blockbusters de juiste was. Hmm, bummer wel).

Sandra heeft me erdoor gesleept en volgens mij heeft ze de commissie behoorlijk geBrugman’d maar lieve lezer, ik heb het gehaald.
Vanaf nu kun je met een mes in je borst, met afgehakte onderbenen, een verbrijzelde nekwervel of met een simpel hoestbuitje met een gerust hart naar me toe komen. Ik bel 112 wel voor je.

EHBO

Ik ga standaard negatief een cursus in. Dan kan het namelijk alleen maar meevallen. Het ligt aan de cursusleid(st)er en cursisten hoe ik dan eventueel bijdraai naar positief.
En waarom? Ik vind cursussen hinderlijke onderbrekingen van mijn productiviteit. Negen van de 10x doe ik het toch anders dan men op een cursus uitlegt en daarvoor krijg ik niet voor niets al jaren een miljoenensalaris.

In mijn hele glansrijke carrière is mijn EHBO-rol beperkt gebleven tot 112 bellen en/of de ambulance opvangen (op wat aangetroffen dode lijken na – dit zal uitgebreid besproken worden in mijn toekomstige memoires) en misschien moet ik me daar eigenlijk wel gelukkig mee prijzen. In elk geval mogen de slachtoffers dat zijn. Ik reanimeer namelijk uit principe alleen mijn kinderen, mijn moeder, de moeder van mijn kinderen en eventueel de vrouw die op dat moment bij me is. En dat laatste hangt ook weer af van haar kwaliteiten trouwens.

Momenteel participeer ik in een 3-daagse cursus EHBO. DRIE DAGEN! Voorheen deed ik dit in een halve dag en kreeg ik er gratis een halve dag BHV bij maar omdat blijkbaar tegenwoordig het geld bij mijn werkgever tegen de plinten omhoog klotst, mag ik, nee, móet ik 3 dagen aanwezig zijn.
En wat ik er allemaal leer joh! Ik denk dat ik na het examen vrijdag met een gerust hart ingezet kan worden als ambulancebroeder, traumahelicoptermedewerker en/of hersenchirurg. Oja, en mij werd gezegd dat ik ruig met vrouwen omga. Huh, ik???? 😉
Bodemlijn is dat je voor elk wissewasje 112 moet bellen. Dat is wat deze cursus EHBO mij eigenlijk geleerd heeft.

Nee beste lezer, EHBO is hartstikke goed hoor en ook hartstikke belangrijk dat het bestaat maar het is vooral voor die vele vrijwilligers die in die rode jassen bij evenementen/sportwedstrijden zitten. Respect voor deze mensen.
Voor beveiligingsmensen voldoet een pleister plakken, een verbandje leggen, eventueel reanimeren en 112 bellen. Dat hoeft allemaal heus niet zo uitgebreid.

Stenders

Laat ik voorop stellen dat ik nooit meer radio luister, thuis speelt de iPod en op het werk van die nonstop internetzenders, dus dees anekdoot zou eventueel hopeloos achterhaald kunnen zijn maar toch typ ik verder.

Voorheen luisterde ik wèl veel radio (er was niet veel anders) en dan vooral naar Rob Stenders en zijn bende (Fred, Jelmer, Dikeb) en daarvoor natuurlijk het legendarische Stenders & van Inkel. Dàt was radio zoals ik ‘radio maken’ het liefst zie. Of hoor in dit geval. Slap ouwehoeren en goeie platen draaien.
Ik herinner me nog dat Stenders in zijn ochtendprogramma een prijsvraag uitriep over de voornaam van het eerste kind van zwangere Maxima. Puntjepuntjepuntje van Oranje was de vraag. Ik sms’te “Bondscoach”.
Iets voor 8 uur, ik was onderweg naar het werk, draaide hij een plaat weg en riep mijn inzending uit tot meest hilarische. Hahahaha! Er was een website van, kan ik niet meer vinden.
Ik heb nooit iets gewonnen trouwens. Hmm, aandachtspuntje.

De vrijdagmiddagbingo leverde, wat mij betreft, het beste radiofragment ever ooit op. Ze belden willekeurig iemand op met de vraag een getal tussen de 1 en 50 te noemen. De Chinese vrouw aan de andere kant van de lijn begreep 51 en wilde de bestelling plaatsen. Lachzak Fred kwam niet meer bij. https://www.youtube.com/watch?v=tShvzQySQkk&ab_channel=FloydtheFarmer

Rob Stenders wordt vanaf komende zomer de grote baas bij Veronica radio en als ik het goed begrepen heb, krijgt hij de vrije hand. Mooi zo! Ik hoop dat hij er (voor mij weer) een luisterwaardige zender van maakt met lollige DJ’s, lollige programma’s en dat hij gaat zorgen dat mijn absolute bloedhekel, radioversies van platen, de nek omdraait.
Zoals ik in den beginne al schreef, heb ik geen idee hoe de radiowereld tegenwoordig in elkaar steekt en hoe de luisteraars zich verhouden maar ik heb het idee dat er niet meer veel radio geluisterd wordt. De meesten gebruiken Spotify of luisteren muziek zoals ik doe. Maar daar kan ik natuurlijk volledig naast zitten?
Dat ik nooit naar de radio luister is trouwens niet helemaal waar. Op vrijdagmiddag luister ik regelmatig naar Somertijd van 16 tot 19 uur op Radio 10. Maar dat is vooral omdat Dingetje er dan bij is en dat is een hilarische vent, met z’n file voorlees-typetjes.
Wat zou ik het fantastisch vinden als Stenders dan op de vrijdag tussen 19 en 22 uur weer een soort Stenders & van Inkelshow in de programmering zet. Gewoon 3 uur slap ouwehoeren en goeie platen draaien. Stenders & Teder vind ik wel een geschikt team. Met Midlife radio als naam. Hij kan mij vanzelfsprekend 24/7 contacten 😉

Ik ben benieuwd met wat Rob op de proppen komt en ik zal ook zeker luisteren. Ik wens hem in elk geval veel succes.
Klein tipje nog; Kick die Genee er alsjeblieft uit want de Geneerisering in de media heeft nu lang genoeg geduurd.

Hoi pa

Gefeliciteerd met je 73e.

Hoe ist daarboven? Ik hoop een stuk relaxter dan hier beneden. Het lijkt hier compleet de verkeerde kant op te gaan en, om eerlijk te zijn, maak ik me ernstig zorgen over de toekomst van m’n jongens. Waarin komen ze over pakweg 10 jaar terecht?
Ja, het gaat hard, 12 en 10 zijn ze inmiddels. Sam is nu brugklasser op de middelbare school en Teun zit in groep 7, dat is de 5e klas van de lagere school. Nee, gaat heel goed hoor, het zijn slimme ventjes. Wie had dat gedacht? Hahahahaha.

Weet je wat? Teun is nu keeper. Ja, net als ik vroeger. Hij heeft best talent hoor! Geweldig om te zien. Hij koos er helemaal uit zichzelf voor. Mooi hè? En Sam is een spits of een nummer 10. Hij scoort aan de lopende band.
Ik? Ach, ik train het team van Sam een beetje en sta aan de kant te schreeuwen bij wedstrijden. Je kent me hè?

Met mij gaat het wel hoor. Ik worstel nog steeds met het leven en ik ben bang dat ook niet zal veranderen. Nee, ik heb nog steeds geen andere vrouw. Ook daar heb ik een hard hoofd in. Maarja, tis nait aans, toch?
Ja, ik zit nog steeds bij dezelfde werkgever. Met een beetje geluk heb ik vanaf morgen weer een vast object en daar moet ik 4 dagen 10,5 uur werken en ben ik 3 dagen vrij. Ook elk weekend vrij! Dus wat dat betreft schijnt de zon weer.
Oja, weet je nog dat ik een Peugeot 306 had? Nou, die is overleden. Ja, daar heb ik aardig wat jaartjes in gereden. Heb nu weer een Peugeot alleen nu een dieseltje. Rijdt als een tiet!

Moeten we het nog over politiek hebben? Nee hè? Het was niks, het is niks en het zal ook altijd niks blijven. Jij zei het altijd al.

Nou pa, ik vond het fijn even met je gepraat te hebben. Nog een hele fijne verjaardag en we houden contact.
Love you.
En ik mis je.

Ho! Stop!

Dat ik vrij muzikaal ben komt voor de vaste lezer alhier niet als een hele grote verrassing maar dat mijn kinds het ook zijn, dat is wellicht nieuwe intel. Tijdens onze vakantie hebben wij zelfs een lied bedacht. Ik zal het uitleggen.
Teun deed op een bepaald moment iets met zijn mond/gehemelte/tong/keel wat verdomd veel weg heeft van een beatbox. Ik vond het funky klinken en toen hij er ook nog een soort dansje bij deed, zag het er ook nog funky uit ook. Ik lachen natuurlijk. 
We zaten aan de keukentafel doelloos ons ding te doen want het was bloedheet toen Sam ineens uit het niets zonder reden en zomaar zei; “Ho stop je bent een Barbiepop”. Er ging een licht bij mij aan.
Altijd al erger ik me kapot aan de lading make up dat meiden/vrouwen op hun gezicht smeren, gevoed door al die achterlijke reclames voor ‘Bambi ogen’ en krulwimpers enzo (ZIET ER NIET UIT!) en de verering van die make up kunsten van o.a. die Nikki huppeldepup (ZIET ER NIET UIT!). Maar ook een hilarisch voorval tussen mijn vader en mijn zus vroeger (Ga je op stap? Ja! Ga je toch wassen man!) zette mij aan het denken over dat ene zinnetje dat Sam zei.  
Ik pakte m’n laptop op en zonderde mij af. Twintig minuten later kwam ik enthousiast naar beneden. Ik had een tekst geschreven. 
Je bent 15 en je wilt naar een feest 
Je moeder vindt het prachtig want zij is ook jong geweest. 
Je komt naar beneden, je kleren zitten recht. 
Je vader zet z’n bril ‘s op en weet je wat hij zegt? 
Ho. Stop. Je bent een Barbiepop. (4x)

Je rent weer naar boven met tranen in je kop. 
Je wilt er graag goed uitzien met al dat make up op. 
Je vader snapt er niets van want hij is een ouwe lul. 
Je sneakt gewoon naar buiten want jij weet wel wat je wil. 
Ho. Stop. Je bent een Barbiepop. (4x) 

De jongens op het feestje, ze zien je niet staan. 
De twijfel slaat je om je hoofd, je kunt veel beter gaan. 
De jongens roepen allemaal ‘wat ben jij voor een del?’ 
‘Ga je toch eens wassen man, je lijkt m’n moeder wel.’ 
Ho. Stop. Je bent een Barbiepop. (4x)

In de kamer zit je vader, hij moet even met je praten. 
Het klinkt best serieus, dat heb je heus wel in de gaten. 
Je weet wel dat je fout zat dus je moet eraan geloven. 
Kom maar met die preek dan kan je snel weer naar boven.  
Ho. Stop. Je bent een Barbiepop. (4x)

Die reclames van cosmetica, dat is alleen gezeik. 
Jij betaalt de volle pond, een ander wordt rijk. 
Ze beloven je van alles en het is een hele strijd. 
Maar jij hebt dat spul niet nodig want je bent een mooie meid. 
Ho. Stop. Jij bent geen Barbiepop. (4x)

Nou, zit er een boodschap in ofnie?!  
In een geluiddichte slaapkamer nam ik met mijn telefoon de beatbox van Teun en het klappen van Sam op. Ikzelf deed de baspartij op het toilet. Met een handig programmaatje op mijn laptop mixte ik deze 3 opnames in elkaar. Samen zongen we de tekst erbij en voila, het lied was geboren. 
Eenmaal weer thuis besloot ik er werk van te maken want ik had er een aardig gevoel over. Ik heb wel vaker briljante ideeën maar doe er dan verder niets mee (zum bleistift vroeg ik me jáááááren geleden al af waarom er geen wifi in een auto zit en kijk tegenwoordig eens….ik rust mijn casus), ditmaal besloot ik door te zetten.
De kwaliteit van onze zangpartij was nou niet je van het, ik nam daarom weer met mijn telefoon het zanggedeelte opnieuw op. In m’n eentje, ’s ochtends vroeg, als mijn stem het meest zwoel is. 
Hierna sloeg ik wederom aan het mixen. En met resultaat, kan ik melden. Ons lied is af en ik vind het een hit. En zo ook mijn innercircle, die ik het toestuurde. Alle 6 zijn enthousiast (eentje ziet zelfs al dikke dollars en bood aan mijn manager/bodyguard te worden – Een ander vond het klinken als De jeugd van tegenwoordig, wat dat ook mogen zijn?).

Ik maakte een YT-kanaal aan en zette de ‘clip’ op het wereldwijde web. As we typ is een promotiemeidenteam het nummer aan het promoten (niet geheel toevallig dat nu net het nieuwe schooljaar voor de deur staat. Leer mij marketing kennen 😉 ).

Natuurlijk hoop ik dat het iets wordt. En zo niet, ook prima. Ik heb in elk geval ondervonden dat een lied maken helemaal niet zo moeilijk is en nog belangrijker, we hebben er enorm veel plezier aan (gehad).
Hieronder ons lied “Ho! Stop”.
Veel luisterplezier.

Hieronder staan verschillende versies.
De Slinxters