Film – Pagina 4 – Dick Teder

Totale lul

Ik vind het wel weer eens tijd voor wat interactiviteit tussen jou, lezer, en ik, producer/presentator/bedenker van dit weblog. Want het begint hier een beetje op mijn liefdesleven te lijken. Het is er wel maar van interactie is weinig sprake.
Ik ben in 2008 begonnen met het op het wereldwijde web verhalen droppen over mijn boomende leventje en wat ik allemaal wel en zeker niet meemaak. Ik vind dat lollig en leuk om te doen. En ijdel als ik ben, vind ik het ook best lafjes stijvend als ik positieve reacties op mijn plempsels krijg. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat je onder het lezen van weer zo’n anekdoot van mij een glimlach krijgt. Of dat je zo hard moet lachen dat er een sliert snot (een Wiebe voor de kenners) uit je neus ontsnapt. Of dat je je koffie tegen het scherm uitproest. Of dat je gewoon denkt ‘heb je hem weer’. Maar ook negatieve reacties zijn vanzelfsprekend uitermate welkom. En de kans dat ik daar op reageer is vele malen hoger. Want dat vind ik helemaal pies in de broek-lollig. Ik heb ooit een geweldige online ruzie gehad met de Twentse scooterscene omdat ik eens schreef dat ik mijn toenmalige buurjongen van z’n scooter zou schoppen als hij nog één keer met hoge snelheid de brandgang in zou komen scheuren terwijl mijn oudste zoon elk moment diezelfde brandgang in kon lopen. Man, die reacties die ik kreeg, HI LA RISCH! Woedende, bedreigende en taalvoutende reacties van die scooterjeugd. En ik er natuurlijk vol op. Heerlijk!
Maar das war einmal. De reacties onder de anekdoten zijn tegenwoordig op 1 (misschien 2) vinger te tellen. En dat steekt. Ja, op de sociale mediaas krijg ik wel meer reacties maar daar krijg ik ook ‘vind ik leuk’s’ als ik status dat ik een Mars in m’n kont stop. Daar kan ik niet zoveel mee. Hieronder zit ook een ‘vind ik leuk’ knop hoor!
Maar hoe leuk vond je het? Daar gaat het mij om. Leuk? Lollig? Geweldig? Hilarisch? Ik moet even een schone slip aan? Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik graag wat meer reacties onder een anekdoot zou zien. Dat ik bij de halfjaarlijkse evaluatie op het kantoor van meneer Weblog aan kan tonen dat dit blog nog steeds levensvatbaar is. En daarom doe ik weer eens een poging jou te betrekken bij dees jolijtsite.

Wie vind jij nou een totale lul?

Iedereen kent wel iemand die gewoon zo kneus / sneu / irritant / onuitstaanbaar (gelieve zelf aanvullen) is. En om het hem recht in zijn muil te zeggen, dat is niet ieders ding. En mocht het een ‘bekende’ persoonlijkheid zijn, dan is het zeer aannemelijk dat je hem niet persoonlijk kent en je het hem dus niet kunt zeggen. Maar dat soort lui hebben vaak meestal altijd wel een of ander openbaar account waar je je gal kunt spuwen. Zo vind ik zum bleistift heel zelfbenoemd ‘Bekend Nederland’ een totale lul. Behalve Katja Schuurman. En Tygo Gernandt. Zij zijn cool!

Dus lieve lezer, wie vind jij nou een totale lul? Vertel het me hieronder in de reacties. Dus niet alleen een eikel hè? En niet alleen een klootzak. Nee, ik wil weten wie jij een totale lul vindt. Dus van de perineum tot voorbij de voorhuid. De totale lul. (Had ik al totale lul in dees ankedoot gebruikt?)
Zoals je ziet staat dit in meerdere categorieën dus keuze zat. Me dunkt.

Succes.

(ps. de eerste die mij opgeeft kan de hoofdprijs, een boterhamzakje vol vers geschoren perineumhaar, thuis verwachten.)

Lucky bastard

Als ik zeg “IJL BIE BAK” dan weet jij precies wat ik bedoel toch? En dan weet je precies wie ik bedoel. Toch?
Juist. Dat zeg ik altijd als ik op m’n werk even wegga om een sigaartje te roken.
Maar natuurlijk weet je ook wie ik bedoel met “I have a dream” (Voor de nono’s die hier lezen: Die is van Martin Luther King). En met “Ich bin ein Berliner”. En wat dacht je van “Yippee-ki-yay, motherfucker”. En één van de beste ooit; “Ik heb een banaan in m’n oor”.
Je begrijpt waar ik naartoe wil. Toch?
Juist, naar beroemde oneliners. Zo’n zinnetje waarvan je direct weet wie het zei, wat er bedoelt wordt en/of waar je was toen je ‘m voor het voor het eerst hoorde.

“Wat doet u nu, buurman?” zei laatst m’n goeie vriend annex persoonlijke chef-kok zomaar uit het blauwe. Ik weet niet meer waar we het over hadden maar het was ongetwijfeld een onzingesprek. We hebben namelijk geen andere gesprekken. Ik wist direct waar het over ging en we vroegen ons gezamenlijk af wie toch die ene vent was. Het zinnetje werd uitgesproken door Tatjana in de Flodderfilm uit 1986.
Zucht, Tatjana. Was er een fijnere vrouw op de wereld voor een 15-jarige puber? Man, ik heb met regelmaat nat over haar gedroomd toentertijd.
Tatjana. In 1986. Ze was toen 23 jaar. Met haar gebrekkige Nederlands (oh wacht, nog steeds). Wat maakte het uit dat ze niet kon acteren? Of zingen? Ze was een uitermate prettige verschijning. En dat was voor een hormonaaltje als ik genoeg. Toen had je nog het idee dat je ook zonder miljoenen op de bank een kans bij haar had. Zucht. Kwijl. Druip. Smacht.

Maar ik dwaal af. Het ging dus over dat ene zinnetje. En over die buurman. Hij mocht van regisseur Dick Maas Tatjana van achteren bij haar units pakken terwijl ze voorover gebogen op de motorkap van een Citroën leunde. Whoehoooooeeee, oh sorry.
Ik weet nu dus wie dat is. Heb het even geGoogled. En nu ik dees anekdoot zo teruglees denk ik, mèn wat een onzinstukje over Bert André (1941 – 2008).

De lucky bastard.

Recensie

Met trots kan ik melden dat de opnames zijn afgerond van de nieuwste film in de SuperAnus-zoveelogie. “SuperAnus goes los op flinkertjes” gaat de film heten. Wederom zien we SuperAnus en zijn trouwe hulpje Hermie in dit vervolg. Een leuk detail is dat ze dit keer een omgebouwde Volkswagen T1, de SuperABus, tot hun beschikking hebben.
De producers hebben deze keer niet gekozen voor één vijand maar voor honderden tegenstanders. En dat komt de film ten goede. De actie spat van het scherm! U heeft geen seconde rust.
Goed, het verhaal lijdt er een beetje onder maar de vele visuele effecten maken een heleboel goed.

Zoals in elke film begint het ook hier in zijn hermetisch afgesloten en voor de buitenwacht volkomen onzichtbare penthuis.
SuperAnus zit op zijn bank de strips in de krant te lezen als zijn trouwe hulp Hermie binnen komt stormen. SuperAnus moet onmiddellijk meekomen naar het hightech lab. Er is weer een noodoproep uit de hightech Commodore gerold.
Er schijnt een nieuw ras op Aarde te zijn neergestreken. Een gewelddadig ras. Flinkertjes worden ze genoemd. Een ras dat het voornamelijk gericht heeft op hulpelozen, eenlingen, ouderen en jonge meiden. Onder leiding van een zekere A. gebruiken ze onnodig veel geweld, stelen ze kleine bedragen of voorwerpen en bezigen ze uiterst agressieve taal.

SuperAnus staat voor een lastige klus omdat de groep niet alleen in zijn woonplaats opereert maar dat ze landelijk actief zijn. De hightech Dotmatrix printer in het hightech lab spuwt de ene na de andere verdachte uit. Het duurt maar even of alle wanden hangen vol met verdachte rasleden.
Opvallend is dat ze meestens dezelfde soort kleding dragen, dezelfde kapsels hebben en zich voortbewegen op dezelfde voertuigen. Dat maakt de zoektocht voor SuperAnus een stuk eenvoudiger.

Na deze kalme openingsscene trekt de regisseur alle registers open.

In de SuperABus rijden SuperAnus en Hermie stad en land af om de flinkertjes één voor één uit te schakelen. Voor de zwakke magen is dit niet altijd even prettig om te zien omdat er ontzettend veel vuurpower en vechtscènes gebruikt worden en dat bloed en ledematen in het rond vliegen.
Het wordt al snel duidelijk dat de tactiek van SuperAnus is om de groepjes te verzwakken door er telkens één raslid uit te halen.
Na een dik uur actiegeweld gaat de film geruisloos over op de thrillertoer.

Een schitterend en tergend spannend moment is dat SuperAnus een flinkertje in de SuperABus trekt en met het flinkertje geblinddoekt en geboeid naar de straat van Gibraltar rijdt. Hier in een bootje stapt en op precies 7,2 kilometer van de kust het flinkertje overboord kiepert.
Trouwens, ontzettend veel credits voor de tegenspeler die je een kwartier lang laat mee sidderen in zijn doodsangsten. Oscarwaardig.

Het laat zich al raden; SuperAnus zegeviert zoals het een echte actieheld betaamt. De rust is weergekeerd in Downland.
Toch geeft de film ruimte aan een vervolg want de grote leider A. is niet gevonden. Waarschijnlijk bestaat hij ook niet. Wie zal het zeggen?

De recensent.

Koelste vent

Ik weet het nu zeker. Vanaf nu ben ik niet meer de Brad Pitt of de George Clooney van de Lage Landen, vanaf vandaag ben ik Billy Bob Thornton. Mèn, wat een koele gast is dat! En hilarisch ook.
Ik heb gisteravond een film van ‘m gezien. Ik had de tegenwoordig overweldigende aandacht van vrouwelijke stalkers voor mijn persoontje even op het allerlaagste pitje gezet en ben er ’s goed voor gaan zitten. Of eigenlijk liggen. Ik lig tv te kijken natuurlijk. What else is het nut van een 3-zitsbank?
Misschien een tip voor jou als lezer; plaats je bank zo in de kamer dat je liggend tv kunt kijken (zomaar een gratis binnenhuisarchitectuurtipje, mooi Feutword!)

Bad news bears heet de film en het is eigenlijk gewoon een flutverhaal. Het gaat over een stel opgeschoten jeugdkindertjes die totaal niet kunnen honkballen maar met BB als coach halen ze toch de finale.
Is dit een anekdoot waard Manus, vraag je je af. Nou, nee.
Waar het me om gaat is BB die weer eens een glansrol speelt. Als zuipende, grofgebekte slechtkont werkt ie bij mij weer enorm op de lachspieren. Met als hoogtepunt de zin die door de ondertitelaars werd vertaald als ‘Jullie zien er uit als mijn laatste drol’ (wat al best lollig was, kans zeer aanwezig dat ik dit de komende tijd veel ga gebruiken).
Billy Bob zei het op de manier zoals alleen hij dat kan; ‘You guys look like the last shit I took’. Ik rolde van de bank van het lachen. Kep ’t 6x terug gezien en alle 6x hetzelfde resultaat. De onderbuuf zal wel raar opgekeken hebben. En hij had ’t tegen kinderen van een jaar of 12 hè? GE WEL DIG!
Het was een beetje dezelfde rol als in de beste kerstfilm ooit, Bad Santa. Alleen blafte hij in Bad news bears niet elke 5 minuten een vrouw vol.

Ben je door hilarische rollen een überkoele gast dan, Manus? Dan ben je gauw tevreden.

Nee joh, er is meer.
Hij is ook verantwoordelijk voor de dampigste vrijscene ooit. Met Halle Berry.
HALLE BERRY!!!!
VOLLEDIG NAAKT!!!!!!
In Monster’s Ball. Zodra zij zegt ‘Make me feel good’ houdt geen man een slappe piem. Dat lijkt me duidelijk. Kep ’t 6x terug gezien en alle 6x hetzelfde resultaat. Een strakke unit.

En wat ook koel aan ‘m is, is dat hij die Angelina Jolie een schop onder haar botoxreet heeft gegeven. Mèn, wat een mormel vind ik dat zeg. Nu moet ik zeggen dat ik haar alleen van films en foto’s ken en misschien valt ze in het echt best mee maar nee, zij doet mij nou totaal niks. Groot gelijk dat hij haar aan Pitt heeft verkocht.
En als je iemand aan de kant zet die door velen aanbeden wordt, ben je koel. Dan ben je de bom. Dan roel je. En heb je schijt.

En als laatste heeft BB koel grijs haar. En iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik koel grijs haar koel vind. Baal er van dat het bij mij maar niet wil lukken.

Tot zover m’n ode aan m’n nieuwste koelste vent.
Ben je het er totaal niet mee eens en vond je deze anekdoot lezen een gigantische verspilling van je tijd, dan zie je er uit als mijn laatste drol.
Die ik trouwens nu even ga leggen.