Jij, als vaste lezer, weet natuurlijk al lang dat ik een YT-kanaal beheer. Een YT-kanaal waar ik ál mijn eigen fantastische muziek op zet. Ik ben tenslotte niet voor niets singer/songwriter/producer. Maar om eerlijk te zijn is het meer voor niets dan niet want het ding loopt voor geen meter. Zucht. Volgens de laatste berekening heb ik 15 abonnees en dat zijn eigenlijk familie en wat vrienden. En met alle respect hoor maar zij brengen nou niet echt geld in m’n laatje. Maar ach, het is eigenlijk ook maar een hobbyprojectje van me dus fuk het.
Of toch niet? Natuurlijk wil ik big moneys verdienen met muziek. Tegenwoordig ben je volgens mij al gauw dj/muzikant met miljoeneninkomen (zwemmen in Bacardi Lemon……. really?? Zucht) dus waarom zou ik die kans niet grijpen? Hoe ik dat ga doen? Hoe ik de erfenis voor mijn jongens veilig ga stellen? Hoe ik enorm ga binnen lopen? Nou, ik ben aan het mixen geslagen! Je staat er versteld van hoe prettig het basloopje van Another one bites the dust klinkt onder verschillende nummers. En hoe fijn het allerdiscooste moppie muziek uit de geschiedenis (uit You should be dancing) onder een ander nummer van de BeeGees klinkt.
Neem gerust (en abonneer en geef het vooral door!) een kijkje en/of een luistertje op onderstaand YT-kanaal en vertel me eerlijk dat ook jij niet stil kon zitten bij het horen van de 8 knijters die ik er net op gezet heb.
Er zijn dagen dat ik mijn muziek gewoon mijn muziek laat en gewoon de iPod aan zet en gewoon op de bank ga liggen en gewoon ga liggen luisteren. Maar er zijn ook dagen dat ik ineens in mijn hoofd krijg dat ik aan m’n muziekcollectie moet werken. Noem het een fetisj. Afgelopen zondagochtend was zo’n dag. Elvis leeft vanzelfsprekend vanaf dag 1 in m’n collectie, bij wie niet zou ik haast zeggen, maar ook met een flink aantal live nummers. En eerlijk is eerlijk, live muziek vind ik nou niet altijd je van het. Ik vond dus zondagochtend dat ik de live nummers van Elvis ook in de studioversie moest hebben (als ik die al niet had).
Toen ik 3 nummers downloaden onderweg was bedacht ik dat ik alle nummers van alle albums van de beste man moest hebben. Even album bij YT intypen en nummer voor nummer downloaden, converteren naar MP3 en in de iTunes mikken. Fotootje erbij, jaartal erbij, album erbij, genre erbij, wat kon er fout gaan? NOU, DAT DIE GAST WEL HEUL VEUL ALBUMS HEEFT GEMAAKT! Ik herinner me dat ooit iemand zei dat Elvis wel 700 liedjes heeft gemaakt en dat ik hem toentertijd vierkant uitlachte, maar dat was helegaar dus geen leugen! Momenteel heb ik 626 nummers gecollectie’d en er staan nog 104 in de wachtrij. En ik ben er eigenlijk een beetje klaar mee.
Zucht, ik ben weer eens ergens aan begonnen. Maar lieve lezer, dat is eigenlijk de essentie van muziek hè? Er komt nooit een einde aan. Het zal je hobby zijn. Mooi toch?
Laat ik voorop stellen dat ik nooit meer radio luister, thuis speelt de iPod en op het werk van die nonstop internetzenders, dus dees anekdoot zou eventueel hopeloos achterhaald kunnen zijn maar toch typ ik verder.
Voorheen luisterde ik wèl veel radio (er was niet veel anders) en dan vooral naar Rob Stenders en zijn bende (Fred, Jelmer, Dikeb) en daarvoor natuurlijk het legendarische Stenders & van Inkel. Dàt was radio zoals ik ‘radio maken’ het liefst zie. Of hoor in dit geval. Slap ouwehoeren en goeie platen draaien.
Ik herinner me nog dat Stenders in zijn ochtendprogramma een prijsvraag uitriep over de voornaam van het eerste kind van zwangere Maxima. Puntjepuntjepuntje van Oranje was de vraag. Ik sms’te “Bondscoach”.
Iets voor 8 uur, ik was onderweg naar het werk, draaide hij een plaat weg en riep mijn inzending uit tot meest hilarische. Hahahaha! Er was een website van, kan ik niet meer vinden.
Ik heb nooit iets gewonnen trouwens. Hmm, aandachtspuntje.
De vrijdagmiddagbingo leverde, wat mij betreft, het beste radiofragment ever ooit op. Ze belden willekeurig iemand op met de vraag een getal tussen de 1 en 50 te noemen. De Chinese vrouw aan de andere kant van de lijn begreep 51 en wilde de bestelling plaatsen. Lachzak Fred kwam niet meer bij. https://www.youtube.com/watch?v=tShvzQySQkk&ab_channel=FloydtheFarmer
Rob Stenders wordt vanaf komende zomer de grote baas bij Veronica radio en als ik het goed begrepen heb, krijgt hij de vrije hand. Mooi zo! Ik hoop dat hij er (voor mij weer) een luisterwaardige zender van maakt met lollige DJ’s, lollige programma’s en dat hij gaat zorgen dat mijn absolute bloedhekel, radioversies van platen, de nek omdraait.
Zoals ik in den beginne al schreef, heb ik geen idee hoe de radiowereld tegenwoordig in elkaar steekt en hoe de luisteraars zich verhouden maar ik heb het idee dat er niet meer veel radio geluisterd wordt. De meesten gebruiken Spotify of luisteren muziek zoals ik doe. Maar daar kan ik natuurlijk volledig naast zitten?
Dat ik nooit naar de radio luister is trouwens niet helemaal waar. Op vrijdagmiddag luister ik regelmatig naar Somertijd van 16 tot 19 uur op Radio 10. Maar dat is vooral omdat Dingetje er dan bij is en dat is een hilarische vent, met z’n file voorlees-typetjes.
Wat zou ik het fantastisch vinden als Stenders dan op de vrijdag tussen 19 en 22 uur weer een soort Stenders & van Inkelshow in de programmering zet. Gewoon 3 uur slap ouwehoeren en goeie platen draaien. Stenders & Teder vind ik wel een geschikt team. Met Midlife radio als naam. Hij kan mij vanzelfsprekend 24/7 contacten 😉
Ik ben benieuwd met wat Rob op de proppen komt en ik zal ook zeker luisteren. Ik wens hem in elk geval veel succes.
Klein tipje nog; Kick die Genee er alsjeblieft uit want de Geneerisering in de media heeft nu lang genoeg geduurd.
Iedereen heeft wel een liedje dat doet herinneren aan iemand. Dat als je ‘m hoort, je in een aha-erlebnis of een nostalgische bui schiet. Toch? Ik heb een heleboel van die liederen. Maar dat komt eigenlijk vooral omdat ik nogal in het verleden leef want ik had toen nog wel een noemenswaardig leven. In mijn voiture heb ik tegenwoordig een USB-aansluiting aan de radio (of hoe heet zo’n ding met radio, routegeval, telefoon enzovoorts in de/het middenconsole?) dus hoef ik geen cd’tjes meer te branden om muziek te hebben in de auto. Jammer wel maar hé, tis bijna 2021 mèn!
‘Another brick in the wall’ is natuurlijk eeuwig verbonden met pa (zie elders op deze lolsite) maar ook ‘De vrolijke koster’ doet me altijd aan hem denken. We hadden een kampioensfeest en dit nummer was een beetje het lijflied van mijn damesteam en mij. Pa (en moeke) zat aan tafel te genieten van een pils toen dit nummer werd ingestart. Wij allemaal op de dansvloer ofkors. Hij snapte er niks van want waarom waren wij zo door het dolle heen van zo’n sloom nummer? Tot het refrein begon. Ik zag hem opfleuren! Pa hield wel van een feestje.
Met Heidi heb ik 3 nummers. ‘Tonight is the night’ was ons ultieme slownummer. Lekker 8 minuten lang tegen haar aan schuren. ‘I would die for you’ is ook eentje want daar kon zij zo fantastisch op dansen (zie elders op deze lolsite). En de laatste is ‘You are everything’ van Ross & Gaye. Dit nummer speelde op de spannendste avond van mijn leven.
Jeroen is mijn alltime vriend en was mijn karaokepartner. Maar altijd moest hij solo ‘Papa’ van Drukwerk zingen. Hij verloor zijn vader al op jonge leeftijd en pas nadat ik mijn vader verloor begreep ik waarom hij dat toen moest doen. Ook ‘Per amore’ doet me altijd aan hem denken want muzieksmaak hebben wij natuurlijk beiden.
Ik had een discussie met Johan over hoe de bas bespeeld werd in ’99 luftballons’, met de vinger aan de snaar trekken (Johan) of met de duim op de snaar slaan (ik). Wiebe bracht uitkomst. Ik had gelijk.
Sonja is onlosmakelijk verbonden met ‘Had to fall in love with you’ van The moody blues.
Bij ‘Angel eyes’ van Wet wet wet moet ik altijd denken aan Bianca.
Bernhard kreeg zijn hand tussen een machine en moest daardoor wat vingers missen. Ik draaide ‘Stomp’ van Brothers Johnson toen hij uit het ziekenhuis kwam.
‘Baby love’ is het stofzuignummer van Menura. Maar ook bij ‘Dirty old man’ moet ik altijd aan haar denken want ja, ik ben een beetje ouder. Ook liet zij mij kennis maken met ‘Reach’ van Orléans en mensen, wat is dat een fijn nummer!
Met Linda ging ik naar een concert van Clapton en Winwood. ‘Layla’ kwam en wij schoten allebei in een woedeaanval omdat Eric niet de rockversie maar de akoestische versie speelde.
Bianca (een andere) vroeg me wat destiny betekende. ‘You are my destiny’ van Lionel Richie hoort daarom bij haar.
‘What’s a woman’ van Vaya con Dios doet me altijd denken aan Mary-Ann. Dat was de nummer 1 in onze tijd.
Billy had kiespijn en zalfde dat met flessen pure wodka. Met z’n dronken harses ging hij voor ons staan tijdens ‘Listen to the music’ van The Doobie brothers. “Dit is echte muziek, kutjeugd!”, brieste hij.
Met Luuk karaoke’de ik ‘Another one bites the dust’. Zonder tekst! Dat deden wij gewoon even.
Nou, en zo kan ik nog wel ff doorgaan maar uit onderzoek is gebleken dat lezers nogal gauw afhaken bij enorme lappen tekst dus ik kap er nu maar mee.
Laat ik voorop stellen dat ik nooit meer radio luister, thuis speelt de iPod en op het werk van die nonstop internetzenders, dus dees anekdoot zou eventueel hopeloos achterhaald kunnen zijn maar toch typ ik verder.
Dick Teder 