Inderdaad, het spijt me. Excuses aanbieden is een teken van zwakte zei m’n mentor altijd maar ik stap even van deze principiële stelling af. Dus, het spijt me. Het spijt me dat ik vandaag een hele kudde mensen moet teleurstellen.
Natuurlijk ten eerste alle helden die vanmiddag, tijdens het defilé, nog ’s een keer alle respect zullen ontvangen die ze verdienen.
Het spijt me.
En de organisatie die ook dit jaar weer een programma in elkaar geflanst hebben. Het is niet mijn programma maar hé, de hele wereld kan natuurlijk niet om mij draaien. Ik hoorde gisteren iemand heel enthousiast roepen “maar Nick en Simon komen!!”…….. Ik rust mijn zaak.
Het spijt me.
Japie die er jaar in jaar uit voor zorgt dat er lekkere muziek (behalve vorig jaar) en een relaxte sfeer op het bluesplein is. Het spijt me.
M’n drinkematties en drinkematta’s waarmee ik toch altijd wel weer iets beleef wat op feessien en partijen (zelfs jaaaaren later nog) de nodige lachsalvo’s teweeg brengt.
Het spijt me.
Alle eventuele projecten die hebben gereageerd op de oproep op https://www.facebook.com/#!/doe.op.5mei.een.gooi.naar.Anus. Het spijt me.
Die enorme zatlap van enkele jaren geleden die voor me kwam staan en blèrde; “Hé, jij bent die vent van De Smaakpolitie”. En die lui die vorig jaar dachten dat ik Wouter Bos was.
Het spijt me.
En tenslotte die irritante haatbaard van vorig jaar. Oh wacht.
Dat spijt me nou totaal niet. Die heeft geluk dat ik er dit jaar niet bij ben. Dit jaar had ik ‘m zonder met m’n ogen te knipperen namelijk wèl omgelegd.
Ik laat het bevrijdingsfestival van dit jaar aan me voorbij gaan. Het is me te klutweer. En ik voel er weinig voor om m’n eerste echte vrije weekend sinds november een beetje in een temperatuur van zeker 20 graden te weinig door te brengen.
Ja, je leest het goed, m’n eerste echte vrije weekend sinds november. Ik hoef niet te werken en voormaligje houdt de jongens een extra weekendje ter compensatie van de missie aller missies van laatst. ”
(al die luitjes die altijd zo lopen te mekkeren dat ze het zo weinig rust hebben, sodemieter een end op. IK HEB WEINIG RUST JA!!!)
“Maar dan kun je toch naar een ander bevrijdingsfestival gaan, Manus? Schijnt dat boven de lijn Leiden – Enschede het weer een stuk beter is.”
Luister! Er is maar 1 bevrijdingsfestival en dat is in Wageningen. Daar heeft Bernhard z’n vrienden verraden is de vrede getekend dus dat roels.
Al die andere festivals zijn wanna be’s en je bent een kneus als je daar naartoe gaat.
Ik zie dat de R inmiddels in de klok zit, ik trek er eentje los.
Op jors!
Op jullie allemaal.