Herinner je Dick van Toorn nog nog nog nog? Dat was de man die Arjen Robben in 3 weken bijna klaarstoomde voor het WK 2010. Bijna ja, want als hij volledig klaargestoomd was, had ie die dot van een kans in de 66e minuut wel verzilverd. En had ik nu met m’n ontzettend dikke unit al een dikke 3 jaar richting Spanje gestaan.
Maar Dick vond 98% fit voldoende blijkbaar. De ouwe dwaas.
Later bleek dat Arjen nog geblesseerderder dan ooit was en zat hij een half jaar in de Duitse lappenmand. God, wat moet die Dick een hekel aan Bayern hebben gehad. Whoehahahaha, ik vind het de witz der witzen. (Zou het te maken hebben gehad met de afscheidswedstrijd van Johan Cruyff?).
Ik dwaal af.
Zo’n wonderdokter ben ik dus ook hè.
Afgelopen vrijdag kwam ik Sam halen om naar zwemles te gaan. Teun lag op de bank te slapen. Doodziek, lusteloos en ontzettend zielig. Ik had met ‘m te doen. Ik kon amper m’n emoties in bedwang houden. Mijn vaderhart brak. Het ergste wat er is, je zoon zien lijden. Maar ik had daar helemaal geen tijd voor, ik moest met Sam naar zwemles.
Zaterdag kwamen Sam en ik bij mama binnen en weer lag Teun op z’n zieligst op de bank. Na enige aarzeling en een blauwe Vinvisknuffel (de grootste knuffel die er is!) kwam er weer iets leven in mijn kleinste spruit.
Zelfs zoveel leven dat hij mee wilde naar de Sinterklaasintocht.
Na de festiviteiten togen de Slinkmannen naar mijn penthuis en in no time was het weer lachen, gieren maar ook zeker brullen.
Zondagochtend; Niets aan het handje met jongste telg!
Gisteravond, een stormvloed aan verontrustende whapjes van voormaligje. Sam had zijn bed, de muur, de vloer, de douche, de voortuin, de motorkap van de auto van de buren en mama’s bed onder gespuugd. Doodziek, lusteloos, aan de schijt en zielig. Ontzettend zielig. Oja, en ook nog een krentebollenbaard. Ik had met ‘m te doen. Ik kon amper m’n emoties in bedwang houden. Mijn vaderhart brak. Het ergste wat er is, je zoon zien lijden.
Vandaag papadag. Sam bleef thuis van school, ik kon dus wat later komen om de jongens te halen. Sam zag er sneu uit. Hij had zich even voor mijn komst helemaal leeggescheten en zag pips en ook wit.
Ik nam ze mee naar mijn penthuis. En in no time was het weer lachen, gieren maar ook zeker brullen.
En dat allemaal dankzij papa’s zelfgemaakte hamburgers en zelfgestookte jonge dubbele graanjenever uut Grunn.
Dokter papa’s wondermiddel.