Plan Bé

Herinner je DEZE nog? De eerste kennismaking met m’n nieuwe onderbuurvrouw. Man, wat een teleurstelling was dat! Is er een overtreffende trap van ontzettend lelijk mormel?
Ik zette me er binnen een paar tellen overheen, ik gaf haar een kans. Tenslotte zijn we voorlopig buren.
Ze liet drie weken lang haar appartement volledig verbouwen. Alles ging op de schop, alles werd anders. Van half 8 tot half 5 was het drie weken lang een herrie van heb ik jou daar. Drie weken geen dutje! Drie weken in de puinhoop! Drie weken ongewassen, zwetende bouwvakkers in de flat! Drie weken een kutzender (ja, die ja) keihard aan!!
Je hoorde mij er niet over.

Zondag 26 augustus, we vierden Zeuns verjaardag met moeke, noems, cleansis en de 2 kinderen in mijn appartement. Spelen, druk doen, gillen, springen, je kent het wel op kinderfeestjes. En de kinderen waren ook erg uitgelaten trouwens.
Tegen 16 uur werd er geklopt op mijn voordeur. Op zich is dat wel handig daar ik geen deurbel heb en mocht je me willen spreken, je wel heel lang voor de deur zal staan natuurlijk.
“Of het misschien wat zachter kan”, vroeg onderbuuf. Ze had erg veel last van onze herrie. Ze woonde nog geen week onder me!
…………………………………………………………………………………….WAT??????
Moeke schoot van woede in een hoestbui. Noems trok van woede z’n shirt al uit. Cleansis zag ik van woede de keuken in rennen om een pan te zoeken. De familie was klaar voor een ouderwets robbetje knokken. Ik bleef ijzig kalm maar mèn, wat was zij denkende? En waar haalde zij het gore lef vandaan? Twee dagen later beet ik haar toe dat als ze bij een volgende keer bij mij aan de deur durft te komen, ik haar naar beneden bonjour. Sindsdien gun ik haar geen blik waardig.

Zojuist krijg ik de notulen van de Vereniging van Eigenarenvergadering binnen.  En zoals je ziet heeft ze geklaagd over ons akkefietje.
Nu ben ik niet gauw boos, kwaad of pissig te krijgen en ik heb het laten rusten maar dit wekt toch wel mijn irritatie aan.
Hoogste tijd dus voor plan Bé. Het aloude wegpesten.
Vanaf heden staat het volume van de versterker pertinent op 50 (60 = max). Ga ik, ook als niet de was doe, m’n John Travolta-Night Fever-immitatie doen. Sta ik zingend onder de douche (en dat is vaak heeeeeeeeeeeeeeel vroeg!). Trek ik op de onmogelijkste tijden m’n plee door. Ga ik m’n pumps weer dragen (tenks Peet). Haal ik de drumstokken weer ’s uit de kast. Ga ik weer enthousiast juichen bij een doelpunt.  Mogen de jongens de schoenen aanhouden. Mogen de jongens rennen. Mogen de jongens gillen, gieren en brullen. Mogen de jongens met Duploblokken smijten. Mogen de jongens ’s nachts krijsen (oh wacht). Mag er visite komen………………………….

Tja, kwam er maar ’s visite. Ik mis m’n vriendengroep zo. Zo kunnen we haar het meest pijn doen.