Persoonlijk – Dick Teder

Tot zover mijn plan

Toen in november die droplul op de A50 zijn wagen met om en nabij 100 km/u achterin die van mij joeg en ik, volgens de garagemeneer, geluk heb gehad omdat het reservewiel in de kofferbak van mijn auto de grootste klap had opgevangen, maar ik sindsdien wel mijn ruggenwervel tegen mijn buikwand en die van m’n nek tegen m’n onderkaak aan voel duwen, en de letselschademeneer van de verzekeraar van droplul contact met me opnam en over smartengeld begon, stelde ik me een zonnige toekomst voor en begon ik een plan te plannen. (goh, wat een lange zin!)

Ten eerste zou ik een sabbatical van een jaar of 17 bij de planning van mijn werkgever neerleggen. Want dat werken heb ik nu wel gezien. En dan even lekker op vakantie naar een Caribisch oord zo ergens rond de evenaar onder Miami.
Dan zou ik mezelf trakteren op net zo’n snelle maar iets ruimere voiture. Een vierdeurs is toch wel handiger immers. En vriendinlief zou ik ook een nieuwe auto geven. Eentje die ze zelf uit mag zoeken. Ook haar eventuele overige verlanglijst zou ik trouwens met een glimlach aftikken. En de voor -en achtertuin zou ik zomerklaar laten maken.
Natuurlijk zou ik bij mijn beide jongens een startkapitaal voor hun toekomstige business op hun rekening zetten. Hun moeder zou ik ook een flink bedrag toeschuiven. En moeke zou ik een onbezorgde ouwe dag bezorgen. Sterker nog, ik zou mijn hele familie en aanverwanten voorzien van een zakcentje. Sterkerder nog, jij, mijn vaste lezer, verdient ook wel een paar tientjes. Gewoon omdat het kan.
Een resideerhuis in het zuiden van Spanje zou ik ook aanschaffen. Want van die schijtwinters hier ben ik poepbeu. En ik zou voor een maand of 2 een studio afhuren. Daar zou ik dan wel even een wereldhit in mekaar flansen.
Ik zou Mats Seuntjens voor Ajax kopen. Omdat ze een nieuwe (nóg effectievere) Ziyech wel kunnen gebruiken.
Oja, en ik zou D66 vorstelijk betalen om zich in z’n geheel op te heffen en op te tiefen uit de politiek. Wat een volk is dat joh!

Maar ja, ik word afgescheept met een fooitje. Ik denk dat ik er net een volle tank diesel en dito boodschappenkar van kan permitteren. Jammer wel. Dat wordt dus gewoon verder ~~leven~~ zwoegen met een gehavend (voormalig) prachtlijf. Tis nait aans. Het kwartje zal ook een keer mijn kant op vallen. Zucht.

Ik laat me de volgende keer maar in de USA hard van achteren nemen. Dat levert tenminste wèl wat op.
Oh wacht…….🤔

Verwennerij

Al jaren loop/zit/lig ik met de gedachte rond om mijn gezicht ’s even flink onder handen te laten nemen. Niet dat ik die prachtige levenservaringsgroeven weg wil laten botoxen ofzo hoor. Tsss, dat is wel heul Hollywood, niet?
Nee, het gaat me meer om de afvalscheiding van al het vette vreten dat ik naar binnen werk en wat zich een uitweg baant via mijn gezicht.
Van een afstandje lijkt het alsof ik een volle driedagenbaard heb, maar dichterbij blijken het gewoon mee-eters te zijn.
Maar ja, om nou als macho man zomaar even zo’n schoonheidssalon binnen te wandelen, tja, dat stond me al die tijd een beetje tegen.

Maar wat wil nou het toeval? Gisteren werd me geheel vrijblijvend een gezichtsbehandeling aangeboden! Nou, daar hoefde ik vanzelfsprekend geen 2x over na te denken en voor ik met m’n ogen geknipperd had, lag ik al gestrekt in afwachting.
Mensen, wat een heerlijke opknapper! Wat een teder huidje heb ik ineens! En wat een rustgevend gevoel! Ik ga gauw nog een keer, dat kan ik je garanderen.
Zou ze ook aan liposuctie doen? Want die pens van mij, nou laat ik het positief houden, dat mag wel een onsje minder.

Ik zit weer in de boeken

Ja, je leest het goed. Ik zit weer in de boeken. Ik, uw geliefde blogger. Op 51 jarige leeftijd.
Oh, wat goed van je, Manus! Ga je je bijscholen? Hoor ik je denken. Logische gedachte hoor maar neen, ik ga me niet bijscholen. Pfff, ik! De gozer met tegenwoordig een topfunctie bij de government? Laat me niet lachen. Da hep ik toch heel nie nodig, jonguh!

Nee, ik help zoon. Hij staat er namelijk kielekiele voor en ik kan het niet over mijn vaderhart verkrijgen dat hij dezelfde fouten gaat maken als ik maakte met school. En ik weet als geen ander hoe pittig de 2e klas is. Niet alleen is het speelse eraf en is de leerstof moeilijker, maar ook het lichaam metamorfoost richting het manzijn en begint de interesse voor de ~~vrouwelijke vormen~~ vrouwtjes te groeien.
Vanaf maart ongeveer zag ik dat zijn cijfers achteruit gingen voor sommige vakken. Nu vind ik dat niet zo’n probleem als het snapvakken (wiskunde, natuurkunde) zijn, maar ook bij de leervakken aardrijkskunde en geschiedenis gingen de cijfers rap omlaag. Ik overlegde met voormaligje en we besloten dat Sam vóór proefwerkdagen bij mij zal gaan leren.

Ik leer hem een andere manier van leren dan alleen tekst stampen. Uittreksels maken, schema’s maken, pijltjes, strepen, bondige zinnen, ezelsbruggetjes. We gebruikten muziek (Over de muur) toen het over Berlijn ging. Ik leg uit, ik verklaar, ik vertel. Kortom, we nemen de tijd om te leren. Maar natuurlijk maken we ook grappen en grollen en pikken we altijd even een McDonaldsje mee. Ik zie het een beetje als een voetbaltrainer. Die doet ook alles voor bij jeugd, tot ze het zelf begrijpen en uitvoeren. En áls er iemand een voetbaltrainer is, ach, je weet zelluf.
Het werkt! Zijn cijfers zijn weer omhoog gegaan (en valt een cijfer toch ietwat tegen, schroom ik natuurlijk niet om even naar de docent te mailen dat hij ernaast zit. Met succes hahaha 😈). Het zal erom spannen, ik vrees zelfs een beetje dat we te laat zijn begonnen, maar we gaan ons uiterste best nog even doen.

Binnenkort begint de toetsweek en dat is best een bult werk. Gelukkig mag hij ook een stel enen halen, maar móet hij 2 aardig hoge cijfers scoren. Nu ben ik zo’n vader die dan oppert om het voorwerk te doen, ik heb verder toch niet zo’n heel flitsend leven. Afgelopen vrijdag heb ik de boeken van aardrijkskunde en geschiedenis bij hem gehaald en ben ik dit pinksterweekend aan het uittreksels maken, schema’s maken, pijltjes, strepen, bondige zinnen, ezelsbruggetjes geslagen.
Alles haal ik uit de kast om hem zo goed mogelijk voor te bereiden want linksom of rechtsom, hij gaat naar die 3e klas!

Volgend jaar wordt hij 15. Dan laat ik zijn handje los en mag hij het leven lekker zelf uit gaan zoeken.
Dan neem ik Teun nog 3 jaar onder m’n vleugels.

Push it

Iedereen heeft wel een lied, een plaat of een nummer die/dat een uitroepteken in zijn/haar leven veroorzaakt heeft. En nu richt ik mij even tot luitjes geboren vóór 1986 hoor want mensen na dit jaar zijn op muziekgebied nou niet echt in de honingpot gevallen. Dan ga ik er even vanuit dat je pas vanaf je 10^e jaar een beetje besef krijgt van muziek. En ja, in 1996 stierf de echte muziek dus 1 en 1 is 2. Punt.
Mijn uitroepteken kwam in de zomer van 1988.

Ik groeide op met Creedence Clearwater Revival, Elvis en Meatloaf (thuis), De top 1000 Aller tijden (radio) en 70’s disco (kroeg) en persoonlijk vind ik dat een prima basis. Muziek ging een aardig deel van mijn leven uitmaken en regelmatig was ik in de bibliotheek te vinden om te lezen over dit fenomeen. Of ik hing uren rond in ’Het Carillon, dè platenzaak in de stad. Muziek luisteren.

Het stappen kreeg voor mij een nieuwe dimensie toen discotheek ‘Fame’ in Beem (Bedum) ineens tha bomb bleek te zijn. Zaterdagmiddag met z’n allen met de bus naar Bedum en daar feesten, zuipen, vrijen en jawel, ook af en toe vechten (bedenk ineens dat we ook regelmatig op zondagmiddag met de bus naar ‘Skopje’ in Harkstede gingen. Beide discotheken een aardig eindje buiten de stad. Grappig).

In Fame werd ineens ‘Push it’ van Salt ’n Pepa gedraaid. Ik sloeg figuurlijk letterlijk achterover. WAT. IS. DIT?????
Wat een geweldig en apart nummer! Ik had nog nooit zoiets gehoord.
Ik begreep in één klap hoe mensen zich moeten hebben gevoeld toen ze voor het eerst Elvis hoorden. Of The Beatles. Of de elektrische gitaar.
Extatisch.
Ik durf zelfs te stellen dat dit lied de muziek veranderd heeft. Maar of dat nou een pluspunt is……

In elk geval, deze plaat heeft me nadien heel wat stapgenot bezorgd 😉.

Nou, als dat geen uitroepteken in mijn leven is!

Zijn levenswerk

Vandaag 14 jaar geleden overleed mijn vader vrij plotseling. Een gesprongen aneurysma in zijn hoofd maakte een einde aan zijn leven. Ook 14 jaar geleden was mijn vader het huis aan het opknappen. Misschien handig om even te vermelden is dat de man ontzettend handig was. Hij had al eens eerder een complete keuken in de schuur gemonteerd zum bleistift.
Deze keer was de woonkamer aan de beurt. Hij had een muur in de woonkamer voorzien van mdf-platen, de kieren vakkundig dichtgesmeerd en de hele boel in de grondverf gezet. Maar ja, toen sloeg het noodlot toe.

Moeke is 14 jaar lang in de veronderstelling geweest dat deze beige kleur het plan van pa was tot ik haar vertelde dat dit de grondverf voor het uiteindelijke resultaat is. Wij lachen!
Ook dit jaar breng ik de vakantie weer door bij casa di mama en ook dit jaar had ik weer een stel klusdaagjes ingepland. De woonkamer en de deuren moesten er maar eindelijk eens aan geloven.

Lang verhaal kort; Ik heb pa zijn laatste levenswerk maar even afgemaakt. Dat werd wel tijd na 14 jaar. Moeke is er dolgelukkig mee.
De kleur? Wolkengrijs. Vond ik wel toepasselijk.