Kinds – Dick Teder

Tot zover mijn plan

Toen in november die droplul op de A50 zijn wagen met om en nabij 100 km/u achterin die van mij joeg en ik, volgens de garagemeneer, geluk heb gehad omdat het reservewiel in de kofferbak van mijn auto de grootste klap had opgevangen, maar ik sindsdien wel mijn ruggenwervel tegen mijn buikwand en die van m’n nek tegen m’n onderkaak aan voel duwen, en de letselschademeneer van de verzekeraar van droplul contact met me opnam en over smartengeld begon, stelde ik me een zonnige toekomst voor en begon ik een plan te plannen. (goh, wat een lange zin!)

Ten eerste zou ik een sabbatical van een jaar of 17 bij de planning van mijn werkgever neerleggen. Want dat werken heb ik nu wel gezien. En dan even lekker op vakantie naar een Caribisch oord zo ergens rond de evenaar onder Miami.
Dan zou ik mezelf trakteren op net zo’n snelle maar iets ruimere voiture. Een vierdeurs is toch wel handiger immers. En vriendinlief zou ik ook een nieuwe auto geven. Eentje die ze zelf uit mag zoeken. Ook haar eventuele overige verlanglijst zou ik trouwens met een glimlach aftikken. En de voor -en achtertuin zou ik zomerklaar laten maken.
Natuurlijk zou ik bij mijn beide jongens een startkapitaal voor hun toekomstige business op hun rekening zetten. Hun moeder zou ik ook een flink bedrag toeschuiven. En moeke zou ik een onbezorgde ouwe dag bezorgen. Sterker nog, ik zou mijn hele familie en aanverwanten voorzien van een zakcentje. Sterkerder nog, jij, mijn vaste lezer, verdient ook wel een paar tientjes. Gewoon omdat het kan.
Een resideerhuis in het zuiden van Spanje zou ik ook aanschaffen. Want van die schijtwinters hier ben ik poepbeu. En ik zou voor een maand of 2 een studio afhuren. Daar zou ik dan wel even een wereldhit in mekaar flansen.
Ik zou Mats Seuntjens voor Ajax kopen. Omdat ze een nieuwe (nóg effectievere) Ziyech wel kunnen gebruiken.
Oja, en ik zou D66 vorstelijk betalen om zich in z’n geheel op te heffen en op te tiefen uit de politiek. Wat een volk is dat joh!

Maar ja, ik word afgescheept met een fooitje. Ik denk dat ik er net een volle tank diesel en dito boodschappenkar van kan permitteren. Jammer wel. Dat wordt dus gewoon verder ~~leven~~ zwoegen met een gehavend (voormalig) prachtlijf. Tis nait aans. Het kwartje zal ook een keer mijn kant op vallen. Zucht.

Ik laat me de volgende keer maar in de USA hard van achteren nemen. Dat levert tenminste wèl wat op.
Oh wacht…….🤔

Bijna dood ervaring rijker

Ik woon naast een berg (ja, écht!) en om naar het keepen/voetballen van mijn jongens te gaan, moet ik over die berg. Ja, ik kan wel omrijden maar dan moet ik via het poepgat van de provincie Utrecht. En daar werk ik ook al dus diek loel! Is trouwens ook een heul end om.
Maar ik dwaal af.

Ik rijd daar regelmatig dus kun je wel stellen dat ik het daar met m’n ogen dicht kan vinden. Derhalve ragde ik met een gangetje van minimaal 80 die 7% naar beneden. Je kunt sturen of niet, dat zeg ik altijd. En trouwens, een Peugeot heeft de beste wegligging aller tijden. Dus.
Maar beste lezer, wat er daarna gebeurde is me daar toch een story!
(denk je dat dit weer zo’n overdreven anekdoot wordt, stop dan hier met lezen. Wil je weten hoe dit afloopt, lees dan gauw verder!).

Plotsklaps kwam van achter de zonneklep een spin naar beneden gespidermand. Recht voor m’n gezicht bleef ie hangen. En dan niet zo’n gay spinnetje hè, nee, zo’n enorme grote joekel. Zo’n Enormous Giganticus. Zo eentje waar Australische spinnen van in hun web schijten, zeg maar. Had een tattoo op z’n rug van een RIP-graf. Nou zeg! Nooit eerder gezien.

Nu ben ik niet zo schrikkerig aangelegd, maar met bijna 100 van een berg af is het toch even scherp zijn geblazen. Flux opende ik het raam om het monster met een welgemikte bitchslap naar buiten te bonjouren. Maar de plotselinge temperatuurverschillen, de wind en waarschijnlijk eerdere ervaringen deden spinmans doen schrikken en hij dook ineens op mijn keel. Potverdrieduppies, dit kon wel eens heul slecht aflopen, bedacht ik me in een split second. En dan met name voor schrijver dezes. Zul je altijd zien, lig ik gekruld om een boom ergens in het ravijn, waggelt Jan Lul de Spin vrolijk mijn voiture uit. Nou, niet op mijn horloge!

Ik greep het beest met m’n rechterhand beet, maar op de een of andere manier had het zich vastgebeten op mijn prominentia laryngea. GOFFER! Met m’n knieën stuurde ik de bergweg af en met beide handen trok ik het beest van m’n keel af. We raakten in gevecht. Met één van z’n poten gaf hij me een rake uppercut, gevolgd door een rechtse directe met één van z’n andere poten. JA, WAT ZULLEN WE NOU KRIJGEN ZEG!, gromde ik. Met beide handen kneep ik z’n keel dicht en gaf ik ‘m een kinstoot.
Oh, een groepje wielrenners. Ik zwaaide vriendelijk toen ik ze slalommend passeerde. Ondertussen zette Von Spinhausen z’n tanden in mijn middelvinger. Ik gilde het uit. Oh, een groepje wandelaars. Ik zwaaide vriendelijk met m’n middelvinger. Boze gezichten. Nah!

Ik naderde zeeniveau en dat betekende een scherpe bocht. Hier moest een einde aan komen, redeneerde ik. Had ik niet ooit geleerd dat je niet moet vechten met tegenstanders, maar ze z.s.m. uit moet schakelen? Ik greep de draad waar de klootzak aan bungelde en wikkelde het met de snelheid van het licht om zijn nek. Ook pakte ik ‘m in een nekklem en na een seconde of 47 voelde ik het leven uit zijn leven zakken.
Vlak voor de bocht der bochten mikte ik het kutbeest uit het raam. “Ga iemand anders lastig vallen, ik moet naar m’n jongens!”, kafferde ik hem na. LUL!
Net op tijd kwam ik bij het sportterrein aan en nadat ik met een vochtig McDoekje het dashboard van enkele deciliters bloed had ontdaan, zag ik de aftrap. Tja, timing is my middle name. Altijd al.

En zo zie je, beste lezer, ik ben een bijna dood ervaring rijker.
Gelukkig wel, anders had ik dees anekdoot helegaar niet kunnen typen.

Ik zit weer in de boeken

Ja, je leest het goed. Ik zit weer in de boeken. Ik, uw geliefde blogger. Op 51 jarige leeftijd.
Oh, wat goed van je, Manus! Ga je je bijscholen? Hoor ik je denken. Logische gedachte hoor maar neen, ik ga me niet bijscholen. Pfff, ik! De gozer met tegenwoordig een topfunctie bij de government? Laat me niet lachen. Da hep ik toch heel nie nodig, jonguh!

Nee, ik help zoon. Hij staat er namelijk kielekiele voor en ik kan het niet over mijn vaderhart verkrijgen dat hij dezelfde fouten gaat maken als ik maakte met school. En ik weet als geen ander hoe pittig de 2e klas is. Niet alleen is het speelse eraf en is de leerstof moeilijker, maar ook het lichaam metamorfoost richting het manzijn en begint de interesse voor de ~~vrouwelijke vormen~~ vrouwtjes te groeien.
Vanaf maart ongeveer zag ik dat zijn cijfers achteruit gingen voor sommige vakken. Nu vind ik dat niet zo’n probleem als het snapvakken (wiskunde, natuurkunde) zijn, maar ook bij de leervakken aardrijkskunde en geschiedenis gingen de cijfers rap omlaag. Ik overlegde met voormaligje en we besloten dat Sam vóór proefwerkdagen bij mij zal gaan leren.

Ik leer hem een andere manier van leren dan alleen tekst stampen. Uittreksels maken, schema’s maken, pijltjes, strepen, bondige zinnen, ezelsbruggetjes. We gebruikten muziek (Over de muur) toen het over Berlijn ging. Ik leg uit, ik verklaar, ik vertel. Kortom, we nemen de tijd om te leren. Maar natuurlijk maken we ook grappen en grollen en pikken we altijd even een McDonaldsje mee. Ik zie het een beetje als een voetbaltrainer. Die doet ook alles voor bij jeugd, tot ze het zelf begrijpen en uitvoeren. En áls er iemand een voetbaltrainer is, ach, je weet zelluf.
Het werkt! Zijn cijfers zijn weer omhoog gegaan (en valt een cijfer toch ietwat tegen, schroom ik natuurlijk niet om even naar de docent te mailen dat hij ernaast zit. Met succes hahaha 😈). Het zal erom spannen, ik vrees zelfs een beetje dat we te laat zijn begonnen, maar we gaan ons uiterste best nog even doen.

Binnenkort begint de toetsweek en dat is best een bult werk. Gelukkig mag hij ook een stel enen halen, maar móet hij 2 aardig hoge cijfers scoren. Nu ben ik zo’n vader die dan oppert om het voorwerk te doen, ik heb verder toch niet zo’n heel flitsend leven. Afgelopen vrijdag heb ik de boeken van aardrijkskunde en geschiedenis bij hem gehaald en ben ik dit pinksterweekend aan het uittreksels maken, schema’s maken, pijltjes, strepen, bondige zinnen, ezelsbruggetjes geslagen.
Alles haal ik uit de kast om hem zo goed mogelijk voor te bereiden want linksom of rechtsom, hij gaat naar die 3e klas!

Volgend jaar wordt hij 15. Dan laat ik zijn handje los en mag hij het leven lekker zelf uit gaan zoeken.
Dan neem ik Teun nog 3 jaar onder m’n vleugels.

Vakantiehitje 2022

De vaste lezer slash leester hier weet het inmiddels, elk jaar zo vlak voor de vakantie ben ik genoodzaakt om een vakantiehitje uit te zoeken waarmee mijn jongens en ik onze 3 weken vakantie zullen opleuken. We zullen tenslotte regelmatig in de voiture te vinden zijn als we in onze favoriete vakantieplek naar iets plezierigs dieselen.

Dankzij Tiktok ontdekte ik dit fantastische lied. Het is gemaakt door Wheeler Walker jr. en dat is een typetje van de Amerikaanse komiek Ben Hoffman uit het pittoreske Amerika. Hij is uit 1974 en dat betekent dat hij van mijn generatie is. Wat eigenlijk inhoudt dat wij tenminste nog wèl humor hebben in tegenstelling tot die Millenialjankerts van tegenwoordig.

Country is stiekem best wel een favorietje van me. Ik kan zum bleistift een perfecte ‘Tulsa time’ van Don Williams neerzetten (vraag maar aan moeke). En ook onderstaand lied valt in dat genre.
De tekst tja, daar snap ik nog niet zoveel van, dat moet ik nog even door de translater halen, maar de melodie is erg linedance-pakkend. En het is ook niet zo’n heul lang nummer dus we kunnen ‘m aardig repeaten.

Ik zou zeggen, luister zelf en geniet van de melodie en, mocht je het begrijpen, de tekst.

Taane Hennie

Tante Hennie was de zus van moeke. Ze is al een jaar of 20 dood maar ik herinner me haar als een lolvrouw met zo’n hilarische Ron Brandstederlach. Je weet wel, als van die gierende autobanden.
Ze is terug in ons leven en met ons bedoel ik mijn jongens en dan vooral de jongste, Teun. Ze spreken allebei al perfect Grunnings en een tijdje terug kregen we het over tante Hennie. Taane Hennie is dat op z’n Grunnings. En sindsdien is het taane Hennie dit en taane Hennie dat bij hem. Stel je een vraag met daarin het woordje ‘wie’ erin, is de kans heul groot dat hij taane Hennie zegt.
Ik vind dat zó lollig!

Mijn muziekcarrière wil nog niet echt van de grond komen en dat begint wel een beetje aan me te knagen, om eerlijk te zijn. Kom op zeg, het is al bijna 2 jaar dat ik die stap waagde. Inmiddels staan 6 eigen nummers en 10 remixen online.
Neem anders gerust even een luistertje. (klein tipje: op de foon hoor je de remixen niet goed, doe dit op een groter apparaat)
https://www.youtube.com/channel/UC4Jyx26eX-d3mK5MnR3FOdA/videos

Dat mijn muziekcarrière nog steeds geen doorslaand succes is, weet ik aan mijn gekozen naam. Slinxters is toch minder pakkend dan ik dacht. DJ Anus is al bezet (huh?) en dus kwam ik op het briljante idee om mijzelf Taane Hennie te noemen. Schijnt hip te zijn, van die aparte namen (Kraantje pappie, Fnelle) dus waarom ik niet? Niewaar? En het bekt internationaal ook nog lekker.

Ik ga even weer fijn achterover leunen en wachten op mijn grote doorbraak. Ik geloof dat je vanaf 1000 abonnees of 1 miljoen likes aardig binnen gaat lopen.