Carrière – Dick Teder

Tot zover mijn plan

Toen in november die droplul op de A50 zijn wagen met om en nabij 100 km/u achterin die van mij joeg en ik, volgens de garagemeneer, geluk heb gehad omdat het reservewiel in de kofferbak van mijn auto de grootste klap had opgevangen, maar ik sindsdien wel mijn ruggenwervel tegen mijn buikwand en die van m’n nek tegen m’n onderkaak aan voel duwen, en de letselschademeneer van de verzekeraar van droplul contact met me opnam en over smartengeld begon, stelde ik me een zonnige toekomst voor en begon ik een plan te plannen. (goh, wat een lange zin!)

Ten eerste zou ik een sabbatical van een jaar of 17 bij de planning van mijn werkgever neerleggen. Want dat werken heb ik nu wel gezien. En dan even lekker op vakantie naar een Caribisch oord zo ergens rond de evenaar onder Miami.
Dan zou ik mezelf trakteren op net zo’n snelle maar iets ruimere voiture. Een vierdeurs is toch wel handiger immers. En vriendinlief zou ik ook een nieuwe auto geven. Eentje die ze zelf uit mag zoeken. Ook haar eventuele overige verlanglijst zou ik trouwens met een glimlach aftikken. En de voor -en achtertuin zou ik zomerklaar laten maken.
Natuurlijk zou ik bij mijn beide jongens een startkapitaal voor hun toekomstige business op hun rekening zetten. Hun moeder zou ik ook een flink bedrag toeschuiven. En moeke zou ik een onbezorgde ouwe dag bezorgen. Sterker nog, ik zou mijn hele familie en aanverwanten voorzien van een zakcentje. Sterkerder nog, jij, mijn vaste lezer, verdient ook wel een paar tientjes. Gewoon omdat het kan.
Een resideerhuis in het zuiden van Spanje zou ik ook aanschaffen. Want van die schijtwinters hier ben ik poepbeu. En ik zou voor een maand of 2 een studio afhuren. Daar zou ik dan wel even een wereldhit in mekaar flansen.
Ik zou Mats Seuntjens voor Ajax kopen. Omdat ze een nieuwe (nóg effectievere) Ziyech wel kunnen gebruiken.
Oja, en ik zou D66 vorstelijk betalen om zich in z’n geheel op te heffen en op te tiefen uit de politiek. Wat een volk is dat joh!

Maar ja, ik word afgescheept met een fooitje. Ik denk dat ik er net een volle tank diesel en dito boodschappenkar van kan permitteren. Jammer wel. Dat wordt dus gewoon verder ~~leven~~ zwoegen met een gehavend (voormalig) prachtlijf. Tis nait aans. Het kwartje zal ook een keer mijn kant op vallen. Zucht.

Ik laat me de volgende keer maar in de USA hard van achteren nemen. Dat levert tenminste wèl wat op.
Oh wacht…….🤔

Het gevaar van tegenwoordig

Dees anekdoot bevat een waarschuwing voor u allen!

Als je een eindje van de bewoonde wereld resideert en je dus een kilometer of 17 door gebieden moet tuffen waar de elektriciteit zijn intrede nog niet heeft gedaan, is het prettig als je eindelijk de route kent en je dus zonder routekaart de weg naar de snelweg weet (sjonge, wat een lange zin).
Wat dan ruk is, is dat boven ons gestelden besluiten om één van die wegen, de belangrijkste weg zelfs, 3 weken compleet dicht te gooien voor werkzaamheden. Ik geloof een nieuw postkoets pad ofzo. Of een trekker inhaalzone. Wie zal het zeggen? En tja, dan kan ik weer opnieuw beginnen. Zo wordt autorijden wel een intensieve bezigheid zeg! Zucht.

Maar goed, ik heb tegenwoordig een mobiele telefoon mét navigatie erop dus m’n wegenkaartboek heb ik in principe niet meer nodig. Ding is ook uit 1987 trouwens. Weg ermee!
Via flauwe bochten, scherpe bochten, Tarzan bochten, 14 verkeerslichten, 87 rotondes en ontelbare drempels leidde de app mij naar de snelweg. En dat alles in het pikkedonker van de vroege ochtend. Eenmaal op de snelweg kom ik al gauw in de Max-modus en gaat het gaspedaal in. Wat nou 100?

Gisteren viel me ineens iets op. Auto’s die ik die ochtend eerder had gezien in het pikkedonker scheurde ik nu voorbij. En dat zette me vanzelfsprekend aan het denken. Hoe kunnen zij eerder op de snelweg zijn dan ik, terwijl de app op mijn telefoon de route toonde? Ik concludeerde dat maar eén punt de dader kon zijn, het verkeerslicht waar ik linksaf gestuurd word waar rechtsaf mij veel logischer lijkt. Ik moest op onderzoek uit.

Op het werk haalde ik Maps van de omgeving tevoorschijn en warempel, mijn navigatieskills, onderbuikgevoelens en logisch denken lieten me ook deze keer niet in de steek. Rechtsaf bij dat verkeerslicht is veul sneller. Niet korter, wel sneller. Tsss, met je technologie.

Maar waar blijft de waarschuwing nou, Manus? Nou, lees verder dan, bovenstaande was nog maar de intro.
Ik lag gisteravond in amoureuze houding en dito kledij met vrouwlief op het berenvel voor de open haard toen ik haar bovenstaande vertelde. Wij vertellen elkaar namelijk alles en ook op de vreemdste momenten. En wat dacht je? Vanochtend stuurde de navigatie-app mij uit zichzelf naar rechts bij het desbetreffende verkeerslicht!!!!!! Da’s toch apart op z’n minst? Ik ben er nog steeds beduusd van.

De waarschuwing van dit verhaal is; Leg je telefoon ver weg als je amoureuze handelingen gaat uitvoeren. Ze pikken namelijk alles op. Meer dan je wellicht zou willen.

Met je technologie.

De beste artiesten zijn al dood

Nietan? Jatoch?

Ik heb mezelf weer eens op een monsterklus gestort. Je bent muziekliefhebber of niet ofkors. En trouwens, heul veul meer heb ik toch niet te doen met m’n leven.
– ruimte voor meelijwekkende AAAAAH’S, GOSSIE’S, ACH JONGEN TOCH en KOM HIER KNUFFELEN van lezers –

Het begon toen ik las over Cliff Burton, de bassist van Metallica. Die is in 1986 wel heel gruwelijk om het leven gekomen. En omdat ik op de iTunes een ‘Dodenlijst’ van artiesten heb (aardig lijstje hoor!), besloot ik van allen de doodsoorzaak op te snorren. Ik was begonnen bij het jaartal van overlijden maar ben inmiddels overgestapt naar de alfabetische volgorde. Ik ben momenteel bij de C en ik kan nu al vermelden dat er hier en daar best wat verrassends tussen zit. En betrekkelijk jong dat velen waren.
Aardig wat auto/boot/motor/vliegtuig of huis tuin en keukenongelukken, hier en daar wat (zelf)moorden, flink wat overdosii, een aantal electrocuties maar ook hartfalen, hartaanvallen, hartstilstanden en natuurlijk stierven er een stel aan kanker, hersenletsel, nierziekte en/of diabetes. Maar, zoals ik even hiervoor al schreef, ik ben pas bij de C.

Maar beste lezer, omdat mijn briljante-ideëen-om-geld-te-verdienenradar nooit slaapt en continu aanstaat, heb ik ook nu weer een briljant idee om een sloot geld te verdienen. Ken je de film Forrest Gump nog? Van dat manneke die de hele geschiedenis even meeneemt in zijn leven? Nou, denk die film erbij maar dan iemand met een hele levensloop waarin beroemde artiesten het loodje leggen.

Beginnend bij Buddy Holly, dan Sam Cooke, dan Otis Redding en Woodie Guthrie, dan rampjaren 1970/1971 en dan via Elvis, Keith Moon, John Lennon, Bon Scott, John Bonham, Bob Marley, Karen Carpenter, Marvin Gaye, Cliff Burton, Roy Orbison naar Freddy Mercury, Frank Zappa, Kurt Cobain, Bernie Edwards, Tupac, John Denver, Frank Sinatra, Johnny Cash, Michael Jackson en Whitney Houston, Donna Summer, J.J. Cale, B.B. King, Maurice White, George Michael, Prince en David Bowie om te eindigen bij Chuck Berry, Don Williams, Aretha Franklin en Eddy van Halen.

Daar kan toch een briljante film van gemaakt worden, dunkt mij? Ik ga maar ’s beginnen aan het script. Ik pak zelf de hoofdrol wel. Iemand interesse in het spelen van mijn liefje?
Heeft iemand het nummer van Steven Spielberg trouwens?

Binnen lopen

Jij, als vaste lezer, weet natuurlijk al lang dat ik een YT-kanaal beheer. Een YT-kanaal waar ik ál mijn eigen fantastische muziek op zet. Ik ben tenslotte niet voor niets singer/songwriter/producer. Maar om eerlijk te zijn is het meer voor niets dan niet want het ding loopt voor geen meter.
Zucht.
Volgens de laatste berekening heb ik 15 abonnees en dat zijn eigenlijk familie en wat vrienden. En met alle respect hoor maar zij brengen nou niet echt geld in m’n laatje. Maar ach, het is eigenlijk ook maar een hobbyprojectje van me dus fuk het.

Of toch niet?
Natuurlijk wil ik big moneys verdienen met muziek. Tegenwoordig ben je volgens mij al gauw dj/muzikant met miljoeneninkomen (zwemmen in Bacardi Lemon……. really?? Zucht) dus waarom zou ik die kans niet grijpen?
Hoe ik dat ga doen? Hoe ik de erfenis voor mijn jongens veilig ga stellen? Hoe ik enorm ga binnen lopen? Nou, ik ben aan het mixen geslagen!
Je staat er versteld van hoe prettig het basloopje van Another one bites the dust klinkt onder verschillende nummers. En hoe fijn het allerdiscooste moppie muziek uit de geschiedenis (uit You should be dancing) onder een ander nummer van de BeeGees klinkt.

Neem gerust (en abonneer en geef het vooral door!) een kijkje en/of een luistertje op onderstaand YT-kanaal en vertel me eerlijk dat ook jij niet stil kon zitten bij het horen van de 8 knijters die ik er net op gezet heb.

https://www.youtube.com/channel/UC4Jyx26eX-d3mK5MnR3FOdA/videos

EHBO: Het vervolg

EHBO

Ik weigerde die vrijdag examen te doen. Ik was van mening dat een certificaat en een kruisje bij 2,5 dag aanwezig zijn voldoende was. Daar komt nog bij dat ik de hele cursus totaal niet serieus nam. Want de powerpointpresentatie stond zum bleistift bol van de schrijffouten en de casi sloegen werkelijk nergens op (er komt iemand met een mes in zijn borst naar je toe, hoe ga je dit verbinden? Zucht). Daar kwam nog bij dat 2 personen (examencommissie) feitelijk mijn toekomst gingen bepalen. En dat terwijl ik het al 25 jaar zonder EHBO-diploma doe.
Ik mocht na de lunch dus vertrekken en dat deed ik ook. Toedeledokie!

Nou, daar waren ze bij mijn werkgever niet zo heul erg blij mee. En dan moet je zo heul erg blij mee lezen als totaal niet van gediend. Ik werd die volgende dinsdag dringend op kantoor verwacht. Ken je die inquisities? Met 2 tegen 1? De laatste keer dat ik hieraan onderworpen werd escaleerde het volledig uit de hand en stond ik met 1,5 been op straat.
Relaxed ging ik er naartoe. Ze zouden toch wel tevreden zijn met wat kritisch denkende werknemers?
NOU, NEE!

Hoe haalde ik het in mijn hoofd om ongevraagd weg te gaan? Hoe haalde ik het in mijn hoofd om de werkgever in een kwaad daglicht te stellen? Hoe haalde ik het in mijn hoofd om mijn principes op te schrijven op een goed gelezen platform? Hoe haalde ik het in mijn hoofd om de werkgever op kosten te jagen? Enzovoorts.
Ik kreeg 1 kans om het examen over te doen want “opdrachtgevers eisen nou eenmaal een EHBO-diploma van beambten” en “anders zijn er geen objecten meer voor jou” ofwel ontslag. Oja, en ik moest het examen zelf betalen.

Donderdag reed ik naar Hendrik-Ido-Ambacht of all places voor mijn laatste kans. De ochtend werd benut met examen oefenen, om 13 uur zou ik aan de beurt zijn. De druk, lieve lezer! Apart dat je in 4 weken bijna alles weer kwijt bent.
Maar gelukkig was daar Sandra, de LOTUS-speelster. Een rouwdouwende Rotterdamse. Ik vertelde haar mijn verhaal en dat ik het empatische vermogen mis om voor het eggie te gaan. In mijn achterhoofd blijft spoken dat het allemaal niet echt is. (nu blijkt dus dat ik een waardeloze acteur ben en dat de keuze voor andere acteurs in blockbusters de juiste was. Hmm, bummer wel).

Sandra heeft me erdoor gesleept en volgens mij heeft ze de commissie behoorlijk geBrugman’d maar lieve lezer, ik heb het gehaald.
Vanaf nu kun je met een mes in je borst, met afgehakte onderbenen, een verbrijzelde nekwervel of met een simpel hoestbuitje met een gerust hart naar me toe komen. Ik bel 112 wel voor je.