Liefde – Dick Teder

Tot zover mijn plan

Toen in november die droplul op de A50 zijn wagen met om en nabij 100 km/u achterin die van mij joeg en ik, volgens de garagemeneer, geluk heb gehad omdat het reservewiel in de kofferbak van mijn auto de grootste klap had opgevangen, maar ik sindsdien wel mijn ruggenwervel tegen mijn buikwand en die van m’n nek tegen m’n onderkaak aan voel duwen, en de letselschademeneer van de verzekeraar van droplul contact met me opnam en over smartengeld begon, stelde ik me een zonnige toekomst voor en begon ik een plan te plannen. (goh, wat een lange zin!)

Ten eerste zou ik een sabbatical van een jaar of 17 bij de planning van mijn werkgever neerleggen. Want dat werken heb ik nu wel gezien. En dan even lekker op vakantie naar een Caribisch oord zo ergens rond de evenaar onder Miami.
Dan zou ik mezelf trakteren op net zo’n snelle maar iets ruimere voiture. Een vierdeurs is toch wel handiger immers. En vriendinlief zou ik ook een nieuwe auto geven. Eentje die ze zelf uit mag zoeken. Ook haar eventuele overige verlanglijst zou ik trouwens met een glimlach aftikken. En de voor -en achtertuin zou ik zomerklaar laten maken.
Natuurlijk zou ik bij mijn beide jongens een startkapitaal voor hun toekomstige business op hun rekening zetten. Hun moeder zou ik ook een flink bedrag toeschuiven. En moeke zou ik een onbezorgde ouwe dag bezorgen. Sterker nog, ik zou mijn hele familie en aanverwanten voorzien van een zakcentje. Sterkerder nog, jij, mijn vaste lezer, verdient ook wel een paar tientjes. Gewoon omdat het kan.
Een resideerhuis in het zuiden van Spanje zou ik ook aanschaffen. Want van die schijtwinters hier ben ik poepbeu. En ik zou voor een maand of 2 een studio afhuren. Daar zou ik dan wel even een wereldhit in mekaar flansen.
Ik zou Mats Seuntjens voor Ajax kopen. Omdat ze een nieuwe (nóg effectievere) Ziyech wel kunnen gebruiken.
Oja, en ik zou D66 vorstelijk betalen om zich in z’n geheel op te heffen en op te tiefen uit de politiek. Wat een volk is dat joh!

Maar ja, ik word afgescheept met een fooitje. Ik denk dat ik er net een volle tank diesel en dito boodschappenkar van kan permitteren. Jammer wel. Dat wordt dus gewoon verder ~~leven~~ zwoegen met een gehavend (voormalig) prachtlijf. Tis nait aans. Het kwartje zal ook een keer mijn kant op vallen. Zucht.

Ik laat me de volgende keer maar in de USA hard van achteren nemen. Dat levert tenminste wèl wat op.
Oh wacht…….🤔

Het gevaar van tegenwoordig

Dees anekdoot bevat een waarschuwing voor u allen!

Als je een eindje van de bewoonde wereld resideert en je dus een kilometer of 17 door gebieden moet tuffen waar de elektriciteit zijn intrede nog niet heeft gedaan, is het prettig als je eindelijk de route kent en je dus zonder routekaart de weg naar de snelweg weet (sjonge, wat een lange zin).
Wat dan ruk is, is dat boven ons gestelden besluiten om één van die wegen, de belangrijkste weg zelfs, 3 weken compleet dicht te gooien voor werkzaamheden. Ik geloof een nieuw postkoets pad ofzo. Of een trekker inhaalzone. Wie zal het zeggen? En tja, dan kan ik weer opnieuw beginnen. Zo wordt autorijden wel een intensieve bezigheid zeg! Zucht.

Maar goed, ik heb tegenwoordig een mobiele telefoon mét navigatie erop dus m’n wegenkaartboek heb ik in principe niet meer nodig. Ding is ook uit 1987 trouwens. Weg ermee!
Via flauwe bochten, scherpe bochten, Tarzan bochten, 14 verkeerslichten, 87 rotondes en ontelbare drempels leidde de app mij naar de snelweg. En dat alles in het pikkedonker van de vroege ochtend. Eenmaal op de snelweg kom ik al gauw in de Max-modus en gaat het gaspedaal in. Wat nou 100?

Gisteren viel me ineens iets op. Auto’s die ik die ochtend eerder had gezien in het pikkedonker scheurde ik nu voorbij. En dat zette me vanzelfsprekend aan het denken. Hoe kunnen zij eerder op de snelweg zijn dan ik, terwijl de app op mijn telefoon de route toonde? Ik concludeerde dat maar eén punt de dader kon zijn, het verkeerslicht waar ik linksaf gestuurd word waar rechtsaf mij veel logischer lijkt. Ik moest op onderzoek uit.

Op het werk haalde ik Maps van de omgeving tevoorschijn en warempel, mijn navigatieskills, onderbuikgevoelens en logisch denken lieten me ook deze keer niet in de steek. Rechtsaf bij dat verkeerslicht is veul sneller. Niet korter, wel sneller. Tsss, met je technologie.

Maar waar blijft de waarschuwing nou, Manus? Nou, lees verder dan, bovenstaande was nog maar de intro.
Ik lag gisteravond in amoureuze houding en dito kledij met vrouwlief op het berenvel voor de open haard toen ik haar bovenstaande vertelde. Wij vertellen elkaar namelijk alles en ook op de vreemdste momenten. En wat dacht je? Vanochtend stuurde de navigatie-app mij uit zichzelf naar rechts bij het desbetreffende verkeerslicht!!!!!! Da’s toch apart op z’n minst? Ik ben er nog steeds beduusd van.

De waarschuwing van dit verhaal is; Leg je telefoon ver weg als je amoureuze handelingen gaat uitvoeren. Ze pikken namelijk alles op. Meer dan je wellicht zou willen.

Met je technologie.

Mijn laatste vrouw

10 jaren, 11 maanden en 9 dagen ~~was ik~~ zag ik mezelf als één van de 317 miljoen meest begeerde vrijgezellen van Nederland. Da’s dus bijna 4000 dagen hè?! Over discipline, beheersing en principes gesproken.
Haha, heb ik die grote waffelaars even mooi te pakken, met hun ‘die zit na 3 weken alweer aan de vrouw want hij kan niet zonder’. Maar ik ben geen vrouwenverslinder, bimbojager of met de piemdenker, dus een klein middelvingertje voor hen lijkt me wel gepast. 🖕🏼

Donderdag 1 september 2011 was de liefde tussen voormaligje en mij simpelweg op en besloten we als goede vrienden maar vooral als vader en moeder van de jongens verder te gaan. En met succes, het zijn inmiddels 2 fantastische, hilarische, slimme en leuke pubers. Voor opvoedtips, volg ons, zou ik zeggen. 😁

Zomer 2022.
Binnen no-time spraken we af om gezellig een hapjedrankje te doen. Het klikte. Sterker nog, het klikte big time. En zelfs van beide kanten! Zij is de vrouw waar ik al die jaren mijn discipline, beheersing en principes voor heb laten gelden en, geloof het of niet, ik ben de man waar ze op had gehoopt (lees klusjesman met humor 😉).
Inmiddels hebben we ook de mindere kant van het leven moeten meemaken en dat heeft onze relatie eigenlijk alleen maar versterkt. Met andere woorden, het zit wel moustache tussen ons.

Wat ik eigenlijk met dees anekdoot wil zeggen;
Ik ben bij dezen definitief van de vrijgezellenmarkt af. Eventuele aanbidsters kunnen mijn deur voorbij fietsen, kunnen mij uit hun hoofd zetten, kunnen mijn kont tot ziens kussen en tevens kunnen ze mij op hun buik schrijven. Kom op zeg, je hebt 10 jaar, 11 maanden en 9 dagen de tijd gehad. 😝

Deze vrouw zal namelijk mijn laatste vrouw zijn.

Jeugdzonde

Het was de laatste zaterdagavond van onze vakantie in Mexico. Ergens in de 90’s. M’n maat, zijn vriendin en een stelletje uit ons hotel namen me mee naar de plaatselijk bar. Ik had er niet zoveel zin in. M’n vakantieliefje was net weer naar huis vertrokken, m’n geld was op en ik was chagrijnig. Toch liet ik me overhalen.
Het begin van mijn jeugdzonde m.b.t. een vrouw was aanstaande. Lees gauw verder dan!

Terwijl de andere vier pret, plezier en lol hadden, hing ik een beetje kansloos aan de bar. Maat kon dit vanzelfsprekend niet aan zien en kwam naar me toe. “Doe gvd niet zo debiel en doe gewoon mee! Ga met die blonde dansen!”, zei hij geërgerd. Ik keek verveeld opzij naar de dansvloer, daar stond ze, Kelly Bundy look-a-like 2.0. Ik bedankte want ik was niet in de stemming, in de mood en ook niet in vorm. Maat nam hier geen genoegen mee en stapte op Kelly af. Even later kwam hier weer naar me toe en zei dat ze mij leuk vond en dat ik haar te dansen moest vragen. Weer zei ik dat ik geen zin en ook geen geld had. Maat werd pissig, drukte mij een stapel peso’s in de handen en dirigeerde mij naar de dansvloer.

Op de dansvloer was ik haar al zat (en zij mij) en nam ik weer plaats aan de bar. Ik had me voorgenomen om naar het hotel te gaan om de avond van de anderen niet te vergallen maar dat komt niet in het woordenboek van maat voor. Weer bonjourde hij mij richting Kelly.
Nou ja, het werd toch nog een leuke avond. 🕺🏽💃🍻🍻🍻🍷🍷🍷

De bar ging sluiten en ik ging met Kelly mee naar haar hotel een paar dorpen verderop. Op de achterbank van de taxi leerden we elkaar wat beter kennen. Ze vertelde dat ze uit Canada kwam, dat ze ‘engaged to be married’ was en dat deze vakantie haar vrijgezellenreis was. Ofzo. Nadat ik alles een beetje in m’n hoofd vertaald had, was het enige wat ik dacht dat het toch wel apart was dat ze dan bij mij in de taxi onderweg naar haar hotel zat. Wetende wat er zou gebeuren. Maar hé, tis vakantie! Wat kon mij het donderen!

We hebben de slaapkamer niet eens gehaald. Door de drank en uitputting vielen we naakt op de bank in slaap.
Ik heb geen idee meer hoe laat het was maar ik werd wakker van de dorst en ik moest gigantisch pissen. Ik duwde haar zachtjes van me af en liep naar de badkamer. Op mijn weg terug naar de bank zag ik een fototoestel op tafel liggen en ik dacht terug aan dat ‘engaged to be married’ verhaal. Er klom een duiveltje op mijn schouder en fluisterde “Doe het!”.
Ik heb dat fototoestel gepakt, flufte pielemans wat heen en weer en heb 3 foto’s gemaakt van mijn stevige unit boven haar gezicht. Hierna heb ik me snel aangekleed en ben stilletjes weggegaan.

Terug in ons hotel vertelde ik het hele verhaal aan maat en samen lolden we om het moment dat ze de foto’s zou laten ontwikkelen. 🤣😂🤣😂
Ik heb haar nooit meer gezien.
Ik hoop wel dat ze nu heel gelukkig is want ze was een heerlijke, enigszins naieve, meid. Eerlijk is eerlijk.

Push it

Iedereen heeft wel een lied, een plaat of een nummer die/dat een uitroepteken in zijn/haar leven veroorzaakt heeft. En nu richt ik mij even tot luitjes geboren vóór 1986 hoor want mensen na dit jaar zijn op muziekgebied nou niet echt in de honingpot gevallen. Dan ga ik er even vanuit dat je pas vanaf je 10^e jaar een beetje besef krijgt van muziek. En ja, in 1996 stierf de echte muziek dus 1 en 1 is 2. Punt.
Mijn uitroepteken kwam in de zomer van 1988.

Ik groeide op met Creedence Clearwater Revival, Elvis en Meatloaf (thuis), De top 1000 Aller tijden (radio) en 70’s disco (kroeg) en persoonlijk vind ik dat een prima basis. Muziek ging een aardig deel van mijn leven uitmaken en regelmatig was ik in de bibliotheek te vinden om te lezen over dit fenomeen. Of ik hing uren rond in ’Het Carillon, dè platenzaak in de stad. Muziek luisteren.

Het stappen kreeg voor mij een nieuwe dimensie toen discotheek ‘Fame’ in Beem (Bedum) ineens tha bomb bleek te zijn. Zaterdagmiddag met z’n allen met de bus naar Bedum en daar feesten, zuipen, vrijen en jawel, ook af en toe vechten (bedenk ineens dat we ook regelmatig op zondagmiddag met de bus naar ‘Skopje’ in Harkstede gingen. Beide discotheken een aardig eindje buiten de stad. Grappig).

In Fame werd ineens ‘Push it’ van Salt ’n Pepa gedraaid. Ik sloeg figuurlijk letterlijk achterover. WAT. IS. DIT?????
Wat een geweldig en apart nummer! Ik had nog nooit zoiets gehoord.
Ik begreep in één klap hoe mensen zich moeten hebben gevoeld toen ze voor het eerst Elvis hoorden. Of The Beatles. Of de elektrische gitaar.
Extatisch.
Ik durf zelfs te stellen dat dit lied de muziek veranderd heeft. Maar of dat nou een pluspunt is……

In elk geval, deze plaat heeft me nadien heel wat stapgenot bezorgd 😉.

Nou, als dat geen uitroepteken in mijn leven is!