Flauw – Dick Teder

Tot zover mijn plan

Toen in november die droplul op de A50 zijn wagen met om en nabij 100 km/u achterin die van mij joeg en ik, volgens de garagemeneer, geluk heb gehad omdat het reservewiel in de kofferbak van mijn auto de grootste klap had opgevangen, maar ik sindsdien wel mijn ruggenwervel tegen mijn buikwand en die van m’n nek tegen m’n onderkaak aan voel duwen, en de letselschademeneer van de verzekeraar van droplul contact met me opnam en over smartengeld begon, stelde ik me een zonnige toekomst voor en begon ik een plan te plannen. (goh, wat een lange zin!)

Ten eerste zou ik een sabbatical van een jaar of 17 bij de planning van mijn werkgever neerleggen. Want dat werken heb ik nu wel gezien. En dan even lekker op vakantie naar een Caribisch oord zo ergens rond de evenaar onder Miami.
Dan zou ik mezelf trakteren op net zo’n snelle maar iets ruimere voiture. Een vierdeurs is toch wel handiger immers. En vriendinlief zou ik ook een nieuwe auto geven. Eentje die ze zelf uit mag zoeken. Ook haar eventuele overige verlanglijst zou ik trouwens met een glimlach aftikken. En de voor -en achtertuin zou ik zomerklaar laten maken.
Natuurlijk zou ik bij mijn beide jongens een startkapitaal voor hun toekomstige business op hun rekening zetten. Hun moeder zou ik ook een flink bedrag toeschuiven. En moeke zou ik een onbezorgde ouwe dag bezorgen. Sterker nog, ik zou mijn hele familie en aanverwanten voorzien van een zakcentje. Sterkerder nog, jij, mijn vaste lezer, verdient ook wel een paar tientjes. Gewoon omdat het kan.
Een resideerhuis in het zuiden van Spanje zou ik ook aanschaffen. Want van die schijtwinters hier ben ik poepbeu. En ik zou voor een maand of 2 een studio afhuren. Daar zou ik dan wel even een wereldhit in mekaar flansen.
Ik zou Mats Seuntjens voor Ajax kopen. Omdat ze een nieuwe (nóg effectievere) Ziyech wel kunnen gebruiken.
Oja, en ik zou D66 vorstelijk betalen om zich in z’n geheel op te heffen en op te tiefen uit de politiek. Wat een volk is dat joh!

Maar ja, ik word afgescheept met een fooitje. Ik denk dat ik er net een volle tank diesel en dito boodschappenkar van kan permitteren. Jammer wel. Dat wordt dus gewoon verder ~~leven~~ zwoegen met een gehavend (voormalig) prachtlijf. Tis nait aans. Het kwartje zal ook een keer mijn kant op vallen. Zucht.

Ik laat me de volgende keer maar in de USA hard van achteren nemen. Dat levert tenminste wèl wat op.
Oh wacht…….🤔

Eeehm 🤔

Mijn nieuwste hobby is ‘gokken’ op Vakantieveilingen punt nl. Vink leuk. Beetje andere mensen in de laatste seconde aftroeven en spullen aanschaffen voor wènig. Let wel, alleen spullen die LVT zijn hè, Leuk Voor Thuis. De rest, zeg maar 98% van het aanbod, laat ik schieten hoor. Wat moet ik ermee?
Over die 98% heb ik verder niet zo heel veel te zeggen, maar bovenstaande veiling deed mij de wenkbrauwen toch eigenlijk wel ietsjes fronzen.

Hoe moet ik dit nou weer zien?

Dat vakantieveilingen punt nl voor de muziek en hapjes/drankjes zorgt? Dat Vakantieveilingen punt nl jouw vriendinnen uitnodigt? Dat jij de middenstip van De Kuip uitkiest en dat Vakantieveilingen punt nl deze dan reserveert?
Of stelt Vakantieveilingen punt nl misschien een vibrator ter beschikking? Of meerdere vibratoren? ……………………………Ik vind het maar een vage veiling.

Zie het al voor me.
Rita, een verstokte vrijgezelle vrouw van 43 wint de veiling voor een x bedrag. Ze kiest ervoor om de party bij haar thuis te houden. Ze nodigt haar vriendinnen Tessa (38, getrouwd met Ray en moeder van 6 jarige Chiclaine), Jasmina (39, moeder van 22 jarige Marvin en 18 jarige Quincy, beide vaders onbekend), Annemarie (44, carrièrevrouw, kindloos) en Karin (40, pas gescheiden, hangt tegen een burn out aan) uit.
Op een niet nader te noemen zaterdagavond komen de dames tezamen in Rita’s flatje. Vakantieveilingen punt nl heeft 10 vibratoren beschikbaar gesteld, Rita heeft ze netjes naast elkaar op tafel gezet, tussen de waxinelichtjes en de wijnglazen. Op de vraag welke wijn geschonken moet worden, wordt unaniem ROOD NATUURLIJK geschreeuwd.

Een stuk of 5 glazen wijn later neemt Rita het voortouw en ontdoet zich van haar onderkleding. Ze kiest ‘De Rampetamper 3.0’ en glijdt in een aangename positie op de bank. Na enkele minuten legt ze uitgeput de vibrator terug op tafel. “Pfoe, dat was heftig!”, verzucht ze.
Jasmina is de volgende en zij kiest ‘The Accelerator TDI’. Deze is zo heftig dat ze alles in een omtrek van een meter met haar benen omver trapt. “Hadden we het maar bij mij thuis gedaan, veel meer ruimte.”, sneert Annemarie. “Ja Jezus, we weten nou wel dat jij groot woont! Hou toch ’s op met je arrogante gezeik!”, snauwt Karin haar toe.
Tessa is thuis wel wat gewend en zij kiest voor één van de ‘Big Daddy’s’, de zwarte. Karin schenkt ondertussen haar 12e glas wijn in. Rita ziet Tessa genieten en roept van opwinding of zij dadelijk ook de zwarte Big Daddy kan proberen. Tessa geeft ‘m aan Rita.
Annemarie pakt ondertussen de roze ‘JOEHOE’ erbij en drukt ‘m vacuüm op het bijzettafeltje naast de bank. Met een glas wijn in de hand gaat ze er gehurkt op zitten. Tessa helpt Karin naar de badkamer, Karin moet kotsen. Als zij enigszins is bijgekomen en terugkomt in de woonkamer, ziet ze haar vriendinnen over elkaar heen krioelen. Allemaal zijn ze naakt.
Natuurlijk kan zij niet achterblijven en pakt ze ‘De Doehetzelver’ van tafel. Ze scheurt haar kleding van haar lijf en gaat pontificaal op de eettafel liggen.
Maar hoe ze ook haar best doet, het ding geeft geen sjoege. “ZITTEN ER WEL BATTERIJEN IN?”, gilt Jasmina. Nee dus.
Karin flikkert het ding in een hoek en schenkt nog een wijntje in.

Tegen 01.52 uur is de party over. De vrouwen nemen afscheid van elkaar en Rita bergt de vibratoren op in de bijgeleverde doos. Ze stuurt Vakantieveilingen punt nl een berichtje dat de doos weer opgehaald kan worden.

Ja, ik denk dat ze bij Vakantieveilingen punt nl dit bedoelen met Vibrator party met vriendinnen. Wat denk jij?

Bijna dood ervaring rijker

Ik woon naast een berg (ja, écht!) en om naar het keepen/voetballen van mijn jongens te gaan, moet ik over die berg. Ja, ik kan wel omrijden maar dan moet ik via het poepgat van de provincie Utrecht. En daar werk ik ook al dus diek loel! Is trouwens ook een heul end om.
Maar ik dwaal af.

Ik rijd daar regelmatig dus kun je wel stellen dat ik het daar met m’n ogen dicht kan vinden. Derhalve ragde ik met een gangetje van minimaal 80 die 7% naar beneden. Je kunt sturen of niet, dat zeg ik altijd. En trouwens, een Peugeot heeft de beste wegligging aller tijden. Dus.
Maar beste lezer, wat er daarna gebeurde is me daar toch een story!
(denk je dat dit weer zo’n overdreven anekdoot wordt, stop dan hier met lezen. Wil je weten hoe dit afloopt, lees dan gauw verder!).

Plotsklaps kwam van achter de zonneklep een spin naar beneden gespidermand. Recht voor m’n gezicht bleef ie hangen. En dan niet zo’n gay spinnetje hè, nee, zo’n enorme grote joekel. Zo’n Enormous Giganticus. Zo eentje waar Australische spinnen van in hun web schijten, zeg maar. Had een tattoo op z’n rug van een RIP-graf. Nou zeg! Nooit eerder gezien.

Nu ben ik niet zo schrikkerig aangelegd, maar met bijna 100 van een berg af is het toch even scherp zijn geblazen. Flux opende ik het raam om het monster met een welgemikte bitchslap naar buiten te bonjouren. Maar de plotselinge temperatuurverschillen, de wind en waarschijnlijk eerdere ervaringen deden spinmans doen schrikken en hij dook ineens op mijn keel. Potverdrieduppies, dit kon wel eens heul slecht aflopen, bedacht ik me in een split second. En dan met name voor schrijver dezes. Zul je altijd zien, lig ik gekruld om een boom ergens in het ravijn, waggelt Jan Lul de Spin vrolijk mijn voiture uit. Nou, niet op mijn horloge!

Ik greep het beest met m’n rechterhand beet, maar op de een of andere manier had het zich vastgebeten op mijn prominentia laryngea. GOFFER! Met m’n knieën stuurde ik de bergweg af en met beide handen trok ik het beest van m’n keel af. We raakten in gevecht. Met één van z’n poten gaf hij me een rake uppercut, gevolgd door een rechtse directe met één van z’n andere poten. JA, WAT ZULLEN WE NOU KRIJGEN ZEG!, gromde ik. Met beide handen kneep ik z’n keel dicht en gaf ik ‘m een kinstoot.
Oh, een groepje wielrenners. Ik zwaaide vriendelijk toen ik ze slalommend passeerde. Ondertussen zette Von Spinhausen z’n tanden in mijn middelvinger. Ik gilde het uit. Oh, een groepje wandelaars. Ik zwaaide vriendelijk met m’n middelvinger. Boze gezichten. Nah!

Ik naderde zeeniveau en dat betekende een scherpe bocht. Hier moest een einde aan komen, redeneerde ik. Had ik niet ooit geleerd dat je niet moet vechten met tegenstanders, maar ze z.s.m. uit moet schakelen? Ik greep de draad waar de klootzak aan bungelde en wikkelde het met de snelheid van het licht om zijn nek. Ook pakte ik ‘m in een nekklem en na een seconde of 47 voelde ik het leven uit zijn leven zakken.
Vlak voor de bocht der bochten mikte ik het kutbeest uit het raam. “Ga iemand anders lastig vallen, ik moet naar m’n jongens!”, kafferde ik hem na. LUL!
Net op tijd kwam ik bij het sportterrein aan en nadat ik met een vochtig McDoekje het dashboard van enkele deciliters bloed had ontdaan, zag ik de aftrap. Tja, timing is my middle name. Altijd al.

En zo zie je, beste lezer, ik ben een bijna dood ervaring rijker.
Gelukkig wel, anders had ik dees anekdoot helegaar niet kunnen typen.

Schelden doet geen pijn

Ik zag een filmpje van Max Verstappen die in een of ander Miamiees honkbalstadion de eerste bal bij een honkbalwedstrijd mocht werpen ofzo. Je kent het wel, pers erbij, gesponsorde kledij aan, erg zucht allemaal. Nu moet hij dat natuurlijk helemaal zelf weten, hij zal er wel 40 miljoen voor hebben gekregen, maar mensen, dat werpje! Mijn dochter van 6 gooit minder gay. Als je geen bal kan gooien, geef dat dan aan en doe het gewoon niet. Je staat voor lul. Die catcher moest 17 stappen naar voren doen om die bal te vangen.
Ik vind dat het publiek hem best had mogen uitfluiten.

Sporters zijn publieke figuren (die meestens (heul) veul geld verdienen) en ik vind dat je hen best mag bejegenen. Tegenwoordig zijn ze wel erg gauw op hun pik danwel tepel getrapt (grappig plaatje hè? Dat zijn lange tepels. Zelf gemaakt).
Oeh, discriminerend. Oeh, beledigend. Oeh, stigmatiserend. Kijk, zolang het geen doodsbedreiging betreft, heb ik er niet zoveel moeite mee. Sterker nog, ik vind het soms zelfs ludiek lollig. “Dries, je moeder heeft een snor”, zongen NEC-supporters in 2000 over AZ’er Dries Boussatta. Ik kan me niet herinneren dat daar toentertijd moeilijk over werd gedaan. En kreeg Menzo geen bananen naar zich toe gegooid? Hij pakte eentje van het veld en vrat ‘m gewoon op.

Waarom wordt over een speler die 90 minuten uitgefloten wordt niet moeilijk gedaan, maar oerwoudgeluiden naar een speler toe zijn dan weer not done. Ja, het is onsmakelijk en eigenlijk best sneu en zegt meer over die roepers, maar kom op zeg, daar moet je toch boven staan als (duurbetaalde) sporter?

Ik heb ook eens zoiets meegemaakt. Nu zouden we dat een jeugdzonde noemen, toen was het alleen maar grappig. Het was bij mijn favoriete basketbalclub Donar ergens in de 90’s. Wij zaten altijd met een groep van 15/20 man/vrouw in de linkerhoek van de houten tribune. De hoek waar Mart Smeets ook altijd kwam staan, maar dat heeft er verder niks mee te maken.
We speelden tegen een ploeg in het wit (weet niet meer wie) en bij die ploeg speelde een vent met een krullende mat en volgens mij een snor. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat hij een aparte dribbel had. Met zijn rechterhand beroerde hij de bal en zijn linkerhand wapperde wat heen en weer tijdens het lopen.
Ineens riep iemand uit onze groep “JOEHOE” als hij aan de bal was. Wij lachen natuurlijk en al snel namen we dat over. Bij elk balcontact van hem galmde “JOEHOE” uit 15 kelen door de hal. En je raadt het al, de hele tribune (ook die aan de overkant) ging even later los zodra hij aan de bal kwam. Als ik er aan terugdenk schiet ik weer in de slappe lach.
Als ik het me het goed herinner heeft hij zelf om een wissel gevraagd. We wonnen die wedstrijd.
Missie geslaagd.

Supermarkt

Natuurlijk nergens plek in de parkeergarage dus reed ik door naar -1. Ook niks. Verder naar -2 en ook daar stond het vol. Goffer! Bij -3 was nog een plekje vrij, helemaal achterin. Zucht.
Met een kop op onweer liep ik naar de lift. ‘Defect’ stond op een briefje. Goffer! Ik wilde weer weggaan maar ja, ik had toch stroopwafels en een flesje cola voor het werk nodig dus nam ik de 6 trappen omhoog. Boven stond ik even uit te puffen met een sigaartje op de lip en het viel me op dat iedereen zo vrolijk was.
Het laatste winkelwagentje rukte ik uit de ketting en ja hoor, het was zo’n wagentje met één debiel wieltje. Zucht, heb ik weer.
Ik slingerde het ding richting stoeprand, tegen een vrouw aan. SORRYYYYYYY! Geeft niks, zei ze en ze nam het winkelwagentje bij de hand. Hé, wat gek. Bij die vrouw doet het debiele wieltje niet debiel.

Ik pakte een winkelmandje en keek nog eens om naar de vrouw met mijn winkelwagentje. Ze keek tevreden, bijna verliefd, viel me op. Keek iemand maar weer eens zo naar mij, mijmerde ik.
Ik flikkerde over een rode kruiwagen vol boodschappen en terwijl ik op de grond lag dacht ik wie nou zo achterlijk is om middenin het pad zo’n ding neer te zetten.

In het eerste gangpad stond zo’n kakmadam met dito man. Zullen we vegetarisch etuh?, vroeg ze. Nee, ik wil goed ééétuh, antwoordde hij. Ik dacht er het mijne van. Hé, hotdogs. Lekker, ik mikte ze in m’n mandje.
Bij het brood stond een vervelende man in een rollator. Ik hou niet van brood, ik hou niet van wachten, mopperde hij. Ik dacht, jezus vent, dan flikker je toch weer op! Ach pa, hou toch eens op met zeuren, zei een bolle gozer met een Red Bull shirt aan die er aan kwam lopen. Och mijn hemel, een volwassen vent die denkt dattie Max is, dacht ik. Zucht.
Hé, Groninger metworst. Lekker, ik mikte het in m’n mandje.

Ik moet me vergissen maar volgens mij zag ik bij de emballage een rat lopen. Gatver!
Hé, Pim’s. Lekker, ik mikte ze in m’n mandje.

Ik had inmiddels m’n mandje vol en liep richting kassa. Een lange rij. Vooraan stond een vent in sportkleding te blèren naar een grijze vent in de rij. TEUN, IK BEN FF NAAR BENEDEN. Weer zo’n lul die z’n portemonnee is vergeten, dacht ik. Zucht.

Ik was eindelijk aan de beurt en rekende af. Wilt u de kassabon? Nee. Spaart u ook zegeltjes? Nee. Spaart u ook voor het bestek? Nee. Spaart u ook voor de Efteling? Neehee! Wilt u in aanmerking komen voor een date met miss Supermarkt 2021? N……………… ehm nee, ik zit in m’n winterstop.
Oja, ik zag net een rat lopen in de winkel, zei ik. Oh, dat is geen rat hoor, dat is onze huishamster, die laten we vrij door de winkel lopen, zei het kassamiepje.
Nou, lekker hygiënisch, dacht ik. Zucht.

Ik betaalde 36 euro voor de parkeerticket en ben plankgas weggereden.
Boodschappen doen, man wat heb ik daar een hekel aan.