Even een waarschuwing vooraf: Dit wordt een opschep-anekdoot. Omdat ik de laatste tijd (te) weinig veren in mijn prachtbips geschoven krijg, doe ik het vandaag zelf maar eens keer. Mensen die niet tegen stuitende arrogantie kunnen, stop HIER met lezen.
Komt tie.
Ik ben de meest succesvolle voetbalcoach ooit ever ter wereld. Zo, daar, ik zei het.
Klinkt nogal pompeus hè? Maar ik zal het even nader verklaren.
In het seizoen 2004/2005 coachte ik een damesteam en als ik het me goed herinner hebben we de laatste 12 wedstrijden van dat seizoen niet verloren. In het seizoen daarna wonnen we zelfs alles, van oefenwedstrijden voor aanvang van de competitie tot 2 toernooien aan het einde van ons kampioensjaar. Logischerwijs stopte ik op dat hoogtepunt en trad ik terug naar de achtergrond. In de winter van 2007 stopte ik helemaal met het voetbalgedoe. Ik was er klaar mee.
Twee jaar geleden maakte Sam de overstap van korfballen naar voetballen en werd ik een voetbalvader. Langs de zijlijn. Prachtig om die kinds te zien ballen. In dat seizoen werd mij gevraagd 1 wedstrijd te coachen omdat ‘de leiding’ er die dag niet zou zijn. Natuurlijk wilde ik dat wel even doen. Het werd een 10-1 overwinning.
Vorig seizoen promoveerde ik mezelf van vader aan de zijlijn tot een soort adviseur van het team en ook nu werd mij gevraagd één wedstrijdje te coachen. Natuurlijk wilde ik dat wel even doen. Het werd een 10-1 overwinning.
Je ziet, ik ben al een jaartje of 13 ongeslagen en daarmee moet ik wel de meest succesvolle voetbalcoach ooit ever ter wereld zijn, dunkt me.
Dit seizoen heb ik me als coach verbonden aan het team van Sam. Ben benieuwd wanneer we de champagne koud kunnen zetten.
En oja, als ik Ronald Koeman was, zou ik mij als de wiedeweerga aan de staf van Oranje toevoegen.
(Sarina, jij mag me ook bellen hoor!)
We opschep’en!
Dick Teder 