Rug

Ik heb het weer eens flink en tevens fors in de rug. Ik heb het altijd al in de rug maar als je de eerste zin terugleest, zie je het woordje ‘weer’ staan. En daar gaat het in dit geval om.
Ik heb met m’n rugpijn leren leven maar de laatste tijd komt tie weer (daar heb je ‘m weer……….en weer. Hahahaha, taalvirtuoos ben ik toch ook hè?) in alle hevigheid terug. En om een duidelijke plaatje van m’n fysieke gesteldheid te krijgen, ben ik de oorzaken die niet de oorzaak kunnen zijn aan het wegstrepen.
Ten eerste heb ik geen bierpens. Eerder een 24-pack (ja dames, da’s 4x zo strak!)
Ten tweede heb ik geen slappe en/of zwakke spieren. Eerder staalkabels.
En tenslotte ben ik alles behalve zwaar geschapen. Sterker nog, zou al blij zijn met alleen de schapen (sorry dames, ik moet ’t van m’n humor hebben).

Dat kunnen we dus bij dezen uitsluiten. Dus bij dezen.

De  fysio zei heul lang geleden dat het aan m’n houding ligt en dat ik meer met m’n hoofd omhoog en m’n borst vooruit moet lopen. Zo’n arrogant loopje, zeg maar. Ik heb dat een tijdje gedaan maar dat werkte niet. Ik heb alleen nog m’n arrogante kop overgehouden aan die tijd.
Ik vond dat ook een beetje makkelijk van ‘m. “Oh, je moet een andere houding aannemen “blablabla blaat”. En dat zei ie dus na de 10e en laatste behandeling hè? Eigenlijk was het gewoon een enorme suflul van een fysio. Hoop dat ie failliet en tegenwoordig dakloos is! Eikel.

Nee, m’n rugpijn zou te verklaren zijn door mijn inzet in de ‘Slag om Sneek’. Je weet wel, in 1991 toen de Friezen met alle geweld Sneek aan de Groningers wilden slijten en ik het met al m’n macht voorkomen heb. Ik nam Sneek op de schouders en mikte het zo weer de grens over. Kom op zeg, wat moeten wij met die meuk? Waar het rare volk trouwens nog steeds blij mee is, de Snitswits is hieruit immers ontstaan. Wist jij trouwens, even tussendoor hoor. Wist jij dat ‘De slag om Sneek’ nog steeds jaarlijks op 13 januari in “De Walrus” gevierd wordt? Neem je toch even mee.
Dat is één optie.
De andere is m’n auto-ongeluk van 1997. De motor van m’n BMW 320i onplofte op het moment dat ik op de snelweg 230 km/u reed. De motorkap vloog omhoog, ik vloog van de weg, sloeg 14 keer over de kop, maakte met de auto een driedubbele Rietberger (mèt nette landing) en kwam 1483 meter lager vlak voor een boom tot stilstand.
Dat kan ook nog.

Maar daar gaat het eigenlijk helemaal niet om. Het gaat er om dat ik nu weer RUGpijn heb. RUG inderdaad met hoofdletters want een normaal mens………………..ach, je weet ’t inmiddels.
Aan m’n nieuwe matras kan het niet liggen. Da’s namelijk zo’n goeie-houding-ding van een halve meter dik.
Ik weet nog goed dat ik ‘m kocht. De verkoper, Eugene heette hij, zei nog “Gaat u maar even liggen hoor, draai u maar even fijn om” en ik zag ‘m instemmend knikken terwijl hij op zijn vingernagel beet. Nou, dan weet ik genoeg. Dan is dit het juiste matras voor mij. Toch?

Maar positief als ik immer ben, ga ik uit van het goede.
Omdat het een juiste-houding-matras is denk ik dat ie mijn juiste houding weer kleit. Dat dus al die jaren het een en ander scheef gegroeid is en dat m’n nieuwe matras tijdens m’n rustmomenten de boel weer in juiste proporties probeert te fabriceren.
Ik kom hier over, laten we zeggen, een half jaar terug.
En mocht het dan nog niet over zijn, kan dat matras m’n rug op.
Oh, wacht.