7

Mijn vader is veel te vroeg gestorven. Vandaag 7 jaren geleden. En met veel te vroeg bedoel ik voor mij. Ik was nog helemaal niet klaar met hem.
Ik had in mijn puberjaren geen goede band met hem. De man was hard en streng voor mij. Volkomen terecht trouwens, ik was een irritant blaag. Ik was in die tijd niet graag thuis. Ik ging naar school en na schooltijd bleef ik tot laat buiten. Alleen maar om geen conflict met pa te krijgen. Op mijn 18e en ik de dienstplicht moest vervullen kwam er verbetering in onze relatie. Er werd me discipline bijgebracht en ik accepteerde dat ik al die tijd fout had gezeten. Nee, dat hij gelijk had. Ook tijdens de diensttijd was ik weinig thuis. Tijdens de opleiding was ik alleen in het weekend thuis en dan ging ik voornamelijk de straat op. De kroeg in. De overige dienstplichttijd was 3 weken daar, 10 dagen vrij. Ik kreeg toen een relatie en ging samenwonen. En steeds zag ik mijn vader weinig. Na de relatie restte mij niets ander dan weer thuis te gaan wonen. Ik betrok mijn oude slaapkamer op zolder. Ik maakte er mijn domein van. Ik kwam er bij wijze van spreken alleen vandaan voor het eten.

Pa raakte zijn baan kwijt en kwam in een klein zwart gaatje terecht. Hij was thuis. Ik was thuis. Voor het eerst in mijn beseffende leven kregen we een vader-zoon relatie. We groeiden naar elkaar toe. Samen klusten we veel in het rond. Ik leerde veel van hem tijdens deze klusjes. Ik vond hem stoer, ik voelde trots om hem zo bezig te zien. Tijdens één van deze klussen raakte pa gewond. Ik was buiten bezig, hij zat op een Bobcat binnen te slopen. Op een gegeven moment hoorde ik een angstaanjagende schreeuw vanuit binnen. “PA!!”, ging door m’n hoofd en ik stoof naar binnen. Pa zat met zijn arm klem tussen de cabine en de grijper. Nooit had ik zo’n hulpeloze blik in pa’s ogen gezien. Ik schrok ervan.

In 1996 ging ik definitief weg uit mijn ouderlijk huis. Ik ging 200 km verderop wonen en werken. Een paar keer per jaar ging ik naar Groningen of kwamen pa en moeke naar mij. Het contact met mijn vader werd meer en meer telefonisch. Ik bouwde een eigen leven op in het midden van het land, kreeg een relatie en ging samenwonen. In maart 2007 kregen we een woning in ons gewenste dorp, pa kwam een weekje helpen de boel opknappen. Er moest flink opgeknapt worden. Dagenlang waren we van half 8 tot diep in de avond bezig. Ik vond het fijn om weer eens samen met mijn vader te klussen. Ik vond het fijn om mijn vader om me heen te hebben.

In mei van dat jaar belde ik hem op om hem te vertellen dat hij weer opa werd. Ik heb hem zelden gelukkiger gehoord. Het heeft niet zo mogen zijn. Vandaag 7 jaren geleden overleed hij, precies 26 weken later is mijn oudste zoon geboren.
En nu? Nu, na de geboorte van mijn 2 zoons, m’n scheiding, m’n carrièreswitch en een nieuw leven, heb ik erg behoefte aan een vaderfiguur.
Nu ben ik klaar om het verleden te repareren. Nu ben ik klaar om hem te omhelzen en hem te vertellen hoe dankbaar ik ben dat hij mijn vader is.
Juist nu ben ik daar klaar voor.

Rust zacht, vader.