Pyramide

Sam vroeg me laatst naar de piramides in Egypte. Ze hadden het erover gehad op school. “Hoe hoog die was en hoe ze die gebouwd hebben”, vroeg hij onder andere. Ik vind het mooi dat hij met dat soort vragen naar zijn vader komt. Ik heb niet voor niets gigabytes aan algemene kennis in m’n brein en ben ik praktisch onverslaanbaar bij kennisspelletjes. Maar dat terzijde.
Viavia ontdekte ik dat er hier niet eens zo heel ver vandaan ook een piramide staat. Hoe cool zou het zijn om dat ding eens even te bezoeken, stelde ik de jongens zaterdag voor. “JAAAAAHHHH” (Sam) – “Mij best” (Teun) waren hun reacties.
Teun is tegenwoordige van het droogkloterige. “Teun, ik ga even brood smeren” wordt steevast beantwoord met “Nou, leuk voor je.” “Teun, hoe was het op school?” krijgt 9 van de 10 keer als antwoord “Nou, fantastisch.” En hoewel ik hem dan regelmatig met opgetrokken wenkbrauwen aankijk, vind ik het eigenlijk best lollig.

Zaterdag reden we aldus naar Austerlitz. Op internet had ik al gezien dat ze gesloten waren maar na een spannende pakjesavond leek me een ontdekkingsreis door het bos op zoek naar de piramide wel een uitkomst. Vanaf de parkeerplaats liepen we een pad op en in de verte, onder de takken van de bomen, zag ik de piramide staan (liggen?). De jongens raakten enthousiast en begonnen te rennen. Waarom kinderen altijd rennen is mij een raadsel. Dat ding gaat echt niet weg, dacht ik. En terwijl ik dat dacht, zei ik het ook tegen ze. Ze stopten met rennen. Aan de boomstammen ontdekten we schilderijtjes van gezichten en direct vonden we het spannend en mysterieus. Tenminste, zo bracht ik het. En ze vinden het altijd cool als hun vader, die toch al van alles heeft meegemaakt, ineens op iets spannends en mysterieus stuit. (oink oink).
Het hek naar de piramide was inderdaad gesloten. En het was ook best wel wat frisjes. Ik beloofde de jongens zondag opnieuw te gaan, dan waren ze geopend.

We liepen zondag rechtstreeks naar de piramide en na betaling van werkelijk een lachertje van een entree beklommen we het 36 meter hoge gevaarte. Bovenop vonden de jongens het toch wel heul erg hoog en 2 minuten later stonden we weer beneden. Bij de kassa kregen de jongens een heus diploma voor het beklimmen van ‘De pyramide van Austerlitz’. Ik vond dat attent. We besloten het ‘raadsel van de pyramide’ (wat heeft de vos gestolen?) op te lossen. In de tentoonstellingsruimte van twee keer mijn woonkamer (!) werd een film over de bouw en renovatie van de piramide vertoond. Ik vroeg de oudere man achter de toonbank naar de speurtocht. PANIEK!! “Goh, waar lagen die ook alweer?” En omdat we al de entree voor de beklimming hadden betaald raakte de man in de war. Dat was immers het einde van de speurtocht en zat bij de prijs inbegrepen. “Hoe moet ik dat nou doen met de prijs?” We zijn er als volwassen mannen uit gekomen.
De jongens wilden eerst spelen in de speeltuin en dat kwam mij goed uit. Kon ik me even voorbereiden op de speurtocht onder het genot van een sigaartje. De speeltuin leek ook uit 1804 uit mijn jeugd te stammen. Allemaal ijzeren toestellen en familieschommels (ken je ze nog?).
De speurtocht leidde ons via de gele paaltjes door het bos. Vragen en opdrachten, ik was in mijn hum.  Ze hadden het mooi gedaan, vond ik. Niet te lang en met leuke opdrachten. De jongens renden van paaltje naar paaltje. “JA, IK ZIE WEER ÉÉN!” Met als eindpunt de pyramide maar daar waren we al geweest. We liepen terug naar de tentoonstellingszaal en hier vulden we de juiste cijfers in. Op het scherm kwam een willekeur aan letters te staan; DILEMLAE.
Wat zou de vos nou toch gestolen hebben? “MEDAILLE”, riep Sam. Warempel, hij had het nog goed ook! (ik zat iets met email te zoeken…………). Van de oudere man kregen de jongens een medaille, ze hadden het raadsel opgelost! Ik vond dat attent. In het zelfbedieningsrestaurant namen we nog iets te drinken om daarna naar huis te scheuren.

Eerlijk is eerlijk, ‘De pyramide van Austerlitz’ ziet er niet uit. Allemaal oude en slecht onderhouden zooi, de attracties waren dicht vanwege de wintertijd maar de mensen daar (vrijwilligers) zijn ontzettend vriendelijk en maken er het beste van. En voor kinderen is het hartstikke leuk om daar te ravotten, leren (over de Franse tijd), ontdekken en beklimmen.
We hebben een ontzettend leuke en mooie dag gehad.

De pyramide van Austerlitz

ps. op de webversie van dees jolijtsijt sneeuwt het. Geen idee hoe dat kan.