BOE!

Ik las bij mijn goede vriend en tevens blogleermeester over zijn hachelijk avontuur in het spookhuis. Deed me denken aan één van mijn capriolen op de wereldberoemde meikermis in Mei (joh!) ergens in de late 80’s in Groningen. Ik was er met een vriend. Onze favoriete attractie was de Octopus. In de rondte, omhoog, omlaag en de kassagast opzwepen om steeds sneller te gaan. Mooi!
Maar goed, dat verveelde na een uur eigenlijk ook wel en we besloten het spookhuis in te gaan. Bij gebrek aan beter trouwens hoor want gaap – boeiuh – uitrekken – wegdutten – en had ik al gaap gezegd? En dat was ook deze keer niet anders. Een hoop ‘enge’ geluiden, wat doodskoppen, een zwerm vleermuizen vlak over onze hoofden, griezelwijven die uit de muur kwamen, we waren er niet echt van onder ingedrukt.
Tot we voorbij de derde bocht kwamen. Plots liep er iets naast ons karretje. Het bleek een gorilla te zijn, zagen we toen er wat flikkerlichten gingen branden. Waarschijnlijk iemand in een gorillapak, denk ik nu hoor. Ik heb nog nergens gelezen dat gorilla’s een spookhuis als habitat gebruiken namelijk. Vriend, een talentvolle bokser, bedacht zich niet en haalde direct uit. Gorilla ‘oefde’ en viel op de grond terwijl wij verder rolden in ons karretje. ‘Wat een mafkees joh!’, schreeuwde vriend. Ik had een slappe. “Kom, we gaan terug.”, zei hij toen de uitgang in zicht kwam.
We stapten uit het karretje en slopen het donkere hol in. We hoorden het volgende karretje aankomen en ja hoor, daar kwam gorilla weer uit een spelonk om naast het karretje te rennen. Een hoop gegil en gekrijs hoorden we. Waarschijnlijk twee meiden in het karretje. En dat bleek te kloppen toen ze ons voorbij rolden.
Gorilla zagen we teruglopen naar zijn verstopplek. Dit was onze kans. Als twee losgeslagen psychopaten renden we schreeuwend op ‘m af. Gorilla keek verschrikt om en zette het op een lopen.
Nou, en zo hebben we hem via de ingang naar buiten gejaagd.
WHOEHAHAHAHAHAHAHA!

Oh man, die kwajongensstreken van vroeger, ik mis dat.

We BOE’en!