Mijn eigenste olympiade

Ik schreef laatst dat ik oude foto’s had ontdekt bij moeke thuis. Deze foto’s haalden deze herinnering van lang geleden weer boven.

We waren op vakantie in Noord-Brabant, zoals Brabant toen nog heette. In een bungalow op Camping ‘De zwarte bergen’ nabij het plaatsje Luyksgestel. Geen idee meer in welk jaar het was maar voor het gemak maak ik er even 1982 van. Ik was 11 jaar oud. Ik kan me herinneren dat we in een stenen bungalow ‘woonden’ met veel bruin en een terrasje voor de deur. Aan een zandpad. En dat oma ook mee was. En volgens mij oom, tante en nicht ook. Er werd veel georganiseerd voor kinderen en gezinnen. Dagelijks was er wel iets te doen. Leuk vind ik dat. Dat een camping dingen organiseert voor hun gasten. Dat zouden meer campings moeten doen. En zo organiseerden ze ook een heuse olympiade. Tenminste, zo noem ik het. Het was eigenlijk gewoon een spelletjesmiddag maar omdat het best wel een competitie werd tussen verschillende kinderen van de camping kwalificeer ik het als een olympiade. Mijn eigenste olympiade.

Ik kwalificeerde me vrij eenvoudig en dus werd ik door pa geselecteerd om deel te nemen. (*noot van de redactie; ik weet het allemaal niet meer precies dus mocht het hier en daar wat ongeloofwaardig overkomen, ik heb mijn fantasie een beetje gebruikt)

Ik werd ingedeeld bij het groepje van rode jurk mevrouw. Dat denk ik tenminste, zij staat namelijk wel vaak op de foto’s bij ons atleten in de buurt. Hoepelslingeren was het eerste onderdeel. Ik denk de discipline precisiewerpen aan de foto te zien. Aan mijn gezichtsuitdrukking te zien was dit een makkie.

Hierna werd de wegwedstrijd Op een houten plaat met kleine wieltjes en te lange stokken (daar moeten ze toch eens een eenvoudiger naam voor verzinnen) verreden. Een kleine 162 km met enkele flinke puisten van gemiddeld 9% stijgingspercentage. Op de knieën. Hier deed ik toch even een jasje uit hoor! Poeh, afzien.

Toen mijn favoriete onderdeel: Naar een hoepel rennen en weer terug. In de volksmond beter bekend als Naar een hoepel rennen nenner lepeoh nee raan. Hier moest ik een gat kunnen slaan naar de concurrentie. Met mijn 3,8 seconden was dit inderdaad het geval. 

Daarna het onderdeel Draadtrekken. Hier ging het shirt uit. Het was tijd om de spieren te laten rollen. En dit gaf tevens het publiek en pers de mogelijkheid wat foto’s te schieten. Een olympiade draait niet alleen om de sport maar ook zeker om de show immers. Als achterste trekker kwam het volledig op mij aan. Dit had alles te maken met de verkeerde houding, de desinteresse en simpelweg krachttekort bij mijn medespelers. Ik heb het ze inmiddels vergeven. Dit kostte me wel punten trouwens.

Als tweede op de ranglijst ging ik het een na laatste onderdeel in. De evenwichtshindernisbalk. Met een bekertje water op een plankje over een evenwichtsbalk lopen terwijl er van beide kanten met ballen gegooid wordt. Wat een klote spel! Hier verloor ik kostbare punten en zakte ik naar plaats vier. En ja, dat is buiten de prijzen. Gelukkig kon ik bij de return mijn achterstand goed maken en wierp ik de één na de andere tegenstander van de evenwichtshindernisbalk.

Bij het laatste onderdeel, het lange afstand duiken, deelde ik de eerste plek met een jochie, Pietertje noemde ik ‘m. Ik weet dat nog goed want hij was een stuk jonger dan ik. Maar hij kon aardig lange afstand duiken hoor, voor een vierjarige!
Nou ja, om een lang verhaal……………………
Ik vond deze foto’s terug en moest denken aan deze enorm leuke dag en leuke vakantie.

 

We olympiade’en!