Hè hè, eindelijk heb je haar een schop gegeven. Ik heb ook nooit begrepen waarom je onze goede vriendin Jennifer inruilde voor dat plastic botoxmormel trouwens. Met haar maniertjes en gemekker.
Maar goed, het is nu verleden tijd. Gelukkig. Ik zag jou, mijn dierbare vriend met de jaren aftakelen en ongelukkiger worden. En ja, dat sneed me door m’n ziel. Dat zal ik je eerlijk zeggen.
Ik zeg, tijd om door te gaan, Brad!
En dat nu de halve vrouwelijke wereldbevolking hartklopt, kwijlt en sopt, tja Brad, dat is een logisch vervolg. Ik kan je er alles over vertellen want ik heb dat in 2011 ook meegemaakt. Weet je nog? Maar doe nu eerst maar even rustig aan. Niet gelijk bij de eerste de beste het bed induiken! Het komt vanzelf weer.
Bel me maar even dan gaan we een keer als ik tijd voor je heb een pilsje pakken.
Ik spreek je, mattie!
We lotgenoot’en!