BAM!

 Zeg Manus, beleef jij nou nog wel ’s wat?
Nou! Dat zal ik je ’s ff vertellen dan. Ga d’r maar ’s ff goed voor zitten.
Weet je wat mij gisteren is overkomen? Ik ben uit bed gepleuahd. Ja, echt! Voor de eerste keer in m’n leven. Gewoon eruit geflikkerd.

Oh, is trouwens niet helemaal waar. Ik ben al eerder uit bed gevallen. Toen ik een jaar of 6 (jonger/ouder, moeke?) was. We waren op vakantie en ik sliep met m’n broertje (zus, moeke?) in een stapelbed. Ik bovenop.
Een mug zoemde irritant langs m’n hoofd en als ik iets irritant vind, moet het uitgeschakeld worden. Simpel zat.
Het lukte me maar niet om het beest uit de lucht te hoeken maar op een stil moment zag ik haar (vrouwtje hè? Die prikken) ineens op de hanglamp in het midden van de kamer zitten. Ik zie me nog met 2 handen vooruit over de bedrand hangen, klaar om het beest naar het hiernamaals te meppen.
Het mocht niet zo zijn. Met een enorme smak knalde ik op de vloer………………… Dus.

Gisteren kwam ik uit de nachtdienst en ik lag net 2,5 uur te slapen. Ik werd licht wakker omdat ik op m’n buik lag. Dit ligt ruk dus draaide ik naar m’n rug. Met een enorme smak knalde ik op de vloer. De tegelvloer, mensen! Met m’n elleboog er vol op. Nou, die was dus verbrijzeld.
Maar na een AUW! en een flinke #%$@#^^$# schoot ik in een slappe lach. Lag ik daar half opgerold in m’n dekbed, op de tegelvloer, met een verbrijzelde elleboog, te schelden en te slappe lachen……………… Dus.

Man man man, mijn leven is ook net een hilarische actiefilm hè?

We BAM’en!