Jacob

Jacob was een vriend van de familie. Hij was eigenlijk een collega van m’n zus maar na de eerste ontmoeting werd hij liefdevol opgenomen in de familie. Ik zag hem direct als de oudere broer die ik niet had.
Hij zag er niet uit. Dunne slungel, warrige krullenbol en een onverzorgde baard. Maar wat een gouden pik was het! Er zat geen spat kwaad in die jongen, hij had de droogste humor ooit en je kon hem middenin de nacht voor iets bellen en hij stond voor je klaar.

Hij was de ceremoniemeester op de bruiloft van m’n zus en hij regelde ook het vrijgezellenfeest van m’n zwager. Ik weet er niet veel meer van want dit speelt in de tijd waar vele herinneringen uit mijn geschiedeniskwab zijn weggesmolten maar ik weet nog dat we gingen karten. Kunsten die hij uithaalde! Ik stond er met grote klootogen naar te kijken.

Bij de bruiloft vertelde hij de droogste grap ooit. We zaten aan tafel en het eten werd opgediend. Moeke vroeg aan mij of ze moest opscheppen. Tikt Jacob mij aan en zegt; “Ik vind moeke maar een opschepper.” (nu is dit tegenwoordig een veel gebruikte woordgrap maar dit was ergens in de jaren 90, mensen!).

Helaas hebben we maar kort van hem mogen genieten. Op een winterse dag is hij met zijn auto tegen een boom geknald. Ik meen dat hij 27 jaar is geworden.

Tijdens een verhuizing van m’n zus en zwager liet Jacob me kennismaken met onderstaand nummer. Hij vond het een geweldig nummer (die zware gitaar!!!!!).
Telkens als ik dit nummer hoor moet ik aan Jacob denken. Vanmiddag was zo’n moment.
Jacob, mijn oudere broer die ik veel te kort had.