Vinder

Mijn werkgever gaat volledig 2019 en heeft een soort Facebookconstructie gelanceerd. Met koeienletters werd het aangekondigd op onze werksite en het is ‘the place to be’ hoor! Toen ik het woordje Facebook las, haakte ik vanzelfsprekend direct af want vrouwending enzo.
“Maar het oude verdwijnt en vanaf dan kan je daar alles werkgerelateerd vinden”.
Zucht.
Oké maar weer.

We zouden allen een mail krijgen met daarin de link om de boel te activeren. Maar hoeveel mails ik ook kreeg, nergens een link te bekennen.
Zucht.
Nou, dan niet hoor! Tot ik vorige week bezoek kreeg van één van de managers en ik dit vertelde. Binnen no time had ik een mail mèt link te pakken. Goeiendag zeg, wat een snelheid! Zouden ze wellicht op mijn input zitten te wachten? (Lijkt me sterk want ik heb eens onder een filmpje van een uitje van het managementteam een niet malse reactie gezet. Hierna werd de reactiemogelijkheid meteen uitgezet. ghe ghe😄)
Vrijdag logde ik in en zag alleen maar propaganda voor mij weinig interessant nieuws, foto’s van collega’s, die typische Facebookverhalen en weet ik wat al.
Zucht.
Mijn eerste gedachte was om op mijn manier (met gestrekt been erin) op allerlei berichten te reageren maar ik besloot om het even over het weekend heen te tillen.

Ik heb me vandaag ’s even een beetje verder verdiept in het hele gebeuren en wat ik al dacht is daadwerkelijk zo, het is gewoon Facebook. Alleen voor de luitjes van mijn werkgever.
Zucht.
“Ja maar, je kunt nu met collega’s over de hele wereld chatten”. Ja nee, daar heb ik sin an.
Zucht.

Vanmiddag lag ik even gestrekt en dat zijn vaak de momenten dat mijn creatieve brein gaat werken. Waarom zou ik alleen maar negatief doen op die pagina? Waarom geef ik er geen positieve draai aan?
Ik zag dat ik zelf een groep aan kan maken. En dat gaf me een briljant idee (ja, wèèr eentje, ik weet het). Een soort datinggroep. Voor vrijgezelle/van hun man/vrouw af willende beveiligingsmensen. Ik noem het Vinder (zie logo, zelf gemaakt😉). Is dat een briljant idee, ofnie?

Nu ken ik de gemiddelde vrouw in de beveiliging een beetje en dat is niet bepaald de zee waar ik in ga vissen, zeg maar. Ik ga meer voor de HR-vrouwen. Die hebben vaak strakke lijven met goeie units, die dragen vaak van die strakke mantelpakjes met wulpse decolletés, die hebben vaak hun haar opgestoken dat in slow-motion losgegooid wordt  hebben vaak hun zaakjes wel op orde. Daar zal toch wel vast wel een uitstekend exemplaar voor mij bij zitten?
En voor die duizenden anderen die zich gaan melden in de groep vraag ik gewoon een kleine bijdrage bij een rake date. 250 Euro ofzo.
Ik zeg win-win.