Je hoort het nog al eens, mannen zijn aanstellers als ze ziek zijn. Vaak Meestal Altijd zijn het de vrouwtjes die dit verkondigen. Want ‘duw jij maar ’s een homp vlees door je pisbuis’. Dat is pas pijn! Duhuu, dooddoener vind ik het.
Toevallig is het wel wetenschappelijk bewezen dat een flinke trap tegen de units 10x pijner doet. En dat dan gemiddeld 15 uur lang is dus 10 x 15 = 150.000 keer pijnlijker ja!
Dus.
Maar ik moet de vrouwtjes toch wel een klein beetje gelijk geven. Er bestaan mannen die bij één niesbuitje in de zieligmodus kruipen, zich voor het werk ziek melden en zich een week lang laten pamperen door vrouwlief. Ik vind dat misbruikmakenvandesituatieërs. Zieligerds.
Ik zal dat nooit doen. Ik ben ook nooit ziek. Tenminste, niet gewoon ziek. En mocht ik één keer per jaar de piem zijn, dan ben ik ook gelijk superziek. Killerziek.
Zo ook nu. Ik heb een killergriep. Zo eentje waar zelfs de bacteriën van denken ‘nou, die slaan we even over’. Het snot loopt Niagariaans uit beide neusgaten. M’n hoofd voelt als een dichtgeknepen mayofles bij een setje frikadellen. Er hebben al 3 prostitutiehoeren gebeld om een kamer te huren op m’n wallen. M’n keel voelt alsof er al weken geen bier doorheen is gestroomd. Op m’n stem zou Barry White wit van jaloezie zien. En de koorts tikt tropische temperaturen aan. Ik heb vanochtend een thermometer in 2 lichaamsholtes geduwd, m’n ingang en m’n uitgang, en beide keren sloeg de meter dieprood aan. *tipje voor een volgende keer; de thermometer eerst in m’n mond doen, voorkomt nare smaak*
Maar hoor je mij daar over? Meld ik me ziek? Laat ik me door vrouwlief pamperen? Nee, ik dacht het niet.
Ik ben niet zielig.
Of eigenlijk wel.
Maar dat zul je mij nooit hardop horen zeggen.
Dick Teder 