Aanslag

Zoals elke actieheld heb ook ik een aartsvijand nummero 1 (uno voor de Italiaanse lezers), Ernst Stavro Blowtveel. Niemand weet precies hoe hij eruit ziet. De enige beelden van hem zijn van zijn handen die een witte zak wiet aaien. De man is al jaren een doorn in het oog van ‘De organisatie’ en andersom is dat niet anders. Het mag dan ook niet als een verrassing komen dat hij al jaren de ene na de andere uitschakelpoging op mij doet.
Vandaag was weer zo’n dag. Toen ik vanochtend de gordijnen opentrok, zag ik ‘m al in de lucht hangen, m’n waarschuwingslicht. Het knipperde in morse P-A-S-O-P-V-A-N-D-A-A-G. Ik wist dat ik op m’n hoede moest zijn. Voor alle zekerheid deed ik m’n SuperAnuspak onder m’n tenue aan. Dit was een praktische gedachte, er zijn in een een straal van 1000 km rondom mijn werk geen telefooncellen waar ik even snel naartoe kan zoeven om me in een flits om te kleden. En trouwens, het zou alleen maar argwaan opwekken bij m’n collega’s als ik ineens 13 seconden weg zou zijn.

Tegen 10 over 9 stond X voor het gepantserde glas voor me. X is een bekende niet nader te noemen beroepsgroeper. Hij vroeg of ik even de stekker van de stofzuiger in het stopcontact wilde steken en legde de stekker in de schuiflade. M’n tepelsensoren vibreerden, er was iets aan de hand. Ik keek X strak in de ogen en scande zijn hersenen. Ik zag een flard van een stel handen een witte zak wiet aaien. X glimlachte flauwtjes en knikte alsof hij wilde zeggen ‘zteek de ztekker er maar in’.

Ik pakte de stekker en zag dat er een, niet voor een gewoon menselijk oog zichtbaar, sneetje in zat. Dodelijk zodra er electrotechnisch contact mee gemaakt zou worden. Met een ruk rukte ik het snoer door de schuiflade, pakte de stekker net achter z’n kop beet en legde ‘m in een wurgreep en tevens nekklem. Ik voelde de stekker naar adem happen. In een fractie pakte ik een aardappelschilmesje (standaarduitrusting) uit m’n laars en sneed de kop van de stekker af.
Dreiging opgelost.
X maakte zich uit de voeten, verdween als de bliksem en zette het op een lopen.
Ik heb ‘m laten gaan. Het leek me beter hem te laten leven zodat hij Blowtveel kan vertellen dat weer een poging mislukt is.

Ik heb ook niets tegen m’n collega’s over deze aanslag verteld.
Dit soort black opps-acties gaat hun pet toch te boven.