NEXT!

Vrijdag was de overdracht. Dat wist ik. Dat had M. me donderdag nog verteld toen hij zijn kelder voor de laatste keer kwam uitruimen. Op z’n hij is zo gewoon geblevenst zei ik dat ik benieuwd was. Benieuwd naar m’n nieuwe buuf.
Zou mijn speurtocht dan bij dit project eindigen? Zou ik m’n zomerversiertoer ‘Manus komt naar je toe deze zomer omer omer’ af kunnen gelasten? Zou ik alle hoop bij een bult vrouwen definitief als een puist uit kunnen drukken? Ik was er klaar voor.
Op de eettafel ontvouwde ik plan A:
* Donderdag (tegen schemering); keukendeur uit kelder van nieuwe buuf jatten. (werkgever moet ‘in goed overleg pakken’ i.p.v. jatten lezen!)
* Vrijdag; keukendeur plaatsen – Penthuis opfrissen – Overige zaken. Met regelmaat de trap op en neer lopen (ontblote boventors!).
* Zaterdag; kast slaapkamer zeun elimineren – Kennis maken en gewoon de natuur z’n gang laten gaan (ontblote boventors!).
* Zondag niets van me laten horen en buuf in spanning laten zitten.

Alles verliep volgens plan. Behalve dan dat er vrijdag geen teken van leven, zelfs geen spoortje van DNA van nieuwe buuf in het appartement onder me te bekennen was en ik dus eigenlijk tot diep in de avond volkomen nodeloos met een ontblote boventors liep te paraderen.
Zaterdag tegen de middag vernam ik enige vorm van movement bij buuf. Dit was het moment waarop mijn en haar leven waarschijnlijk een totaal nieuwe wending zouden krijgen.
Ik keek of m’n haar goed zat maar dat deed ik natuurlijk alleen voor de vorm. Ik deed m’n slaapkamerogen op. Ik spande de spieren van m’n boventors tot een indrukwekkende 83%, legde de strakke bips prettig in de spijkerbroek, deed 2 Axe-deo’s onder m’n oksels en liep de trap af naar beneden.
De deur stond open, ik klopte erop. “Hallo?”, zei ik met een zoetgevooisde edoch donkergrauwe stem. Een jongeman (type Diederik) beantwoordde mijn vriendeljkheid. Ik stak m’n rechterhand uit en zei dat ik de bovenbuurman was. Hij schudde mijn hand. “Hallo, ik ben Diederik”. (huh? Da’s toevallig!)
Achter hem verscheen een meid. Een hele leuke meid, moet ik zeggen. Ik trok de tors naar 92%. Ze stelde zich voor als de dochter van buuf.
Ik deed het nachtlampje in m’n slaapkamerogen uit en plaatste waxinelichtjes op het hoofdeinde van het bed.
“Hmmmmmmmm, interessant”, dacht ik zonder een spier te verrekken. (Dat zou even lullig zijn op dat moment!)
“Mijn moeder is beneden”, zei ze. “Oh, daar komt ze al aan”. Ik draaide naar links en met de tors op full power keek ik het trapgat in.

……………………………………………………………………………………………………………………

Er kwam een vrouw de trap op lopen. Ik schonk er geen aandacht aan. Ik keek om haar heen of er nòg iemand naar boven zou komen.
Het bleef bij deze vrouw.
“Vlug, plan B”, dacht ik. Maar ik was Bert van Marwijk, ik had geen plan B.

Ze stelde zich voor. Ik deed beleefd hetzelfde.
Ze zal ongetwijfeld een fantastisch karakter hebben. Het enige wat ik kon denken is dat als zij 40 is dan ben ik 18.
Oja, èn dat het wel een heule woest aantrekkelijke vader moet zijn.

Teleurgesteld en met een tors minimaal gespannen (aka een homp vlees) ging ik terug naar m’n penthuis.
De kast met beleid demonteren is niet gelukt.

NEXT!
Wordt een interessante zomer!