Wat krijg je als een festivaldirecteur een superband strikt voor zijn Kanaalpop? Dan krijg je mij terug naar mijn tienerjaren.
The dukes of Hazard was vroeger dè serie in mijn leven. Het ging over twee rebelse gozers met een brute Dodge Charter (de General Lee), hun oom Jesse en nichtje Daisy………..oef, Daisy Duke, goeiendag zeg! 😍
Elke aflevering kregen ze het aan de stok met the law. En dan met name met Rosco P. Coltrane, de meest hilarische sheriff ooit. Op Buford T. Justice na ofkors.
Scheuren met die bak over snelwegen, over binnenwegen, over landweggetjes als ze weer eens achterna gezeten werden door de politie, met snelheden waar je u tegen zegt. Per aflevering vlogen ze 37x door de lucht over rivieren, over huizen, over auto’s en altijd met een YEEEHAAAAAH loud and clear. Oja, en altijd, maar dan ook echt altijd zonder een krasje of deukje op die oranje wagen.
Prachtig vond ik het.
Tijdens die achtervolgingen hoorde je van die heerlijke snelle countryrock en laat ik daar nou naartoe willen met dees anekdoot!
Afgelopen zaterdag maakte ik kennis met de band Ramblin’ Boots. Je mag 3x raden welke muziek zij speelden? Juist, heerlijk snelle countryrock. Man, wat was ik in mijn nippl….. nopjes! Ik slingerde de ene YEEEHAAAAH na de andere eruit.
Lang geleden dat ik zo’n goeie liveband heb gezien zeg. Maar dat kan ook komen omdat ik bijna nooit naar concerten en/of festivals ga hoor. En ze komen gewoon uit Nederland hè?!
Ik zou tegen al die andere festivaldirecteuren willen zeggen; Laat die ‘nou, geen bier over me heen gooien’ pisvingertjes lekker links liggen en zet Ramblin’ Boots op het podium. Succes gegarandeerd.
Dick Teder 