Tijdens een crème intrekmomentje werd mij compleet out of the blue gevraagd; “Zeg Manus, wil jij misschien een column schrijven voor onze nieuwe website?”
Ik James Bondde m’n wenkbrauwen; “Hoe weet jij dat ik een veelgevraagd columnist ben?”
Bla bla, lang verhaal maar waar het op neer komt is dat ik zei dat ik het wilde doen maar dat ik wèl een aparte stijl heb. Ah joh, da’s geen probleem, hoorde ik haar zeggen.
Ik heb ‘m op 29 augustus ingezonden.
Grote paniek! Mensen werden van vakantie teruggeroepen, alle verloven werden ingetrokken, vergadering volgde op vergadering. De dames op de werkvloer konden ‘m wel pruimen, de directie boven een stuk minder. Het was de talk of de kliniek.
Het boeiede me niet zoveel. Als ze ‘m niet willen plaatsen, plaatsen ze ‘m toch niet. De factuur stuur ik sowieso.
Afgelopen vrijdag kreeg ik bericht terug. Met enkele aanpassingen wilden ze ‘m dolgraag plaatsen.
Had ik al gezegd dat er bijna een maand over vergaderd is?
Lees en huiver:
L’original :
Huidetters
Een intieme date met dokter Rönnau in mei van dit jaar is met stip de top drie van ‘briljantste dingen die
ik ooit eens in mijn leven gedaan moet hebben’ binnen gekomen. Had ik het maar veel eerder gedaan, had ik haar maar veel eerder ontmoet.
En intiem was het zeker. Zoveel vrouwen zien mij immers niet naakt. En waarom briljant? Zij was
het die me naar “De Padbergkliniek” verwees.
Al jaren en jaren had ik er last van en na een keelontsteking rees het de pan uit, Psoriasis. Of zoals ik het noem ‘Huidetters’.
Man, wat kan je er gestresst van raken. En laat dat nou net niet moeten. Schijnt dat stress een enorme
factor op de ontwikkeling van die huidetters heeft.
Eigenlijk is Psoriasis dus een vicieuze ziekte. Haha, dat heb ik een huidexpert nog nooit horen zeggen! Ik leg er gelijk even ©opyright op.
Maar goed, vooral op m’n scheenbenen en rond m’n middel waren het meer etters dan huid. Van die hardnekkige grove plekken die erg opvielen. In het zwembad zag je eerst 5 minuten huidetters en daarna kwam ik pas binnen. Zo erg was het. Tel daarbij 1483 keelontstekingvlekjes (heb ze geteld) en je begrijpt hoe blij ik was dat ik naar de kliniek kon. Ik schaamde me er zelfs
een beetje voor.
M’n vakantie in het zonnige Zeeland hielp onvoldoende of eigenlijk niet en om nou de rest van de zomer met
panty’s onder de korte broek te lopen, ging me te ver. Is ook een hoop gedoe.
Vind maar eens een bijpassende broek op die bruine panty’s. Trouwens, die dingen staan mij ook helemaal niet.
Begin juli deed ik de stoute schoenen aan en belde ik Esther (die ik tegenwoordig trouwens opperbep mag noemen). Ik was van harte welkom!
Onzeker als ik was stapte ik 20 juli met m’n Heinekentas en knikkende knieën binnen. “Kom maar op met dieterminatie van die huidetters”, schreeuwde ik in gedachten door de wachtruimte.
En zo geschiedde.
Ik heb nu 16 behandelingen
achter de rug en van de psoriasis is alleen nog de asis over. Ik ben nu zo zelfverzekerd dat ik gerust met de badjes lafjes over de benen gespreid bij de dames ga zitten een krantje lezen terwijl ik ‘in de crème’ zit. Of gewoon lekker mee beppen. Want dat kunnen de dames hoor!
Nee, ik kan niet anders zeggen dat ik meer dan uitermate tevreden over de behandeling ben. En het is er
reuze gezellig, dat mag een echte vent anno 2011 heus wel zeggen, vind ik.
Zie er een beetje tegen op om binnenkort alweer afscheid te moeten nemen. Ik zou er bijna gestresst van raken!
Valt best wel mee toch?
De aangepaste versie :
Huidetters
Een intieme date met de dermatoloog in mei van dit jaar is met stip de top drie van ‘briljantste dingen die ik ooit eens in mijn leven gedaan moet hebben’ binnen gekomen. Had ik het maar veel eerder gedaan, had ik haar maar veel eerder ontmoet.
En intiem was het zeker. Zoveel vrouwen zien mij immers niet naakt.
En waarom briljant? Zij was het die me naar “De Padbergkliniek” verwees. Al jaren en jaren had ik er last van en na een keelontsteking rees het de pan uit,
Psoriasis. Of zoals ik het noem ‘Huidetters’. Man, wat kan je er gestresst van raken. En laat dat nou net niet moeten. Schijnt dat stress een enorme factor op de ontwikkeling van die huidetters heeft.
Eigenlijk is Psoriasis dus een vicieuze ziekte. Haha, dat heb ik een huidexpert nog nooit horen zeggen! Ik leg er gelijk even ©opyright op.
Maar goed, vooral op m’n scheenbenen en rond m’n middel waren het meer etters dan huid. Van die hardnekkige grove plekken die erg opvielen.
In het zwembad zag je eerst 5 minuten huidetters en daarna kwam ik pas binnen.
Zo erg was het. Tel daarbij 1483 keelontstekingvlekjes (heb ze geteld) en je begrijpt hoe blij ik was dat ik naar de kliniek kon. Ik schaamde me er zelfs een beetje voor.
M’n vakantie in het zonnige Zeeland hielp onvoldoende of eigenlijk niet en om nou de rest van de zomer met
panty’s onder de korte broek te lopen, ging me te ver. Is ook een hoop gedoe.
Vind maar eens een bijpassende broek op die bruine panty’s. Trouwens, die dingen staan mij ook helemaal niet.
Begin juli deed ik de stoute schoenen aan en belde ik Esther (die ik tegenwoordig trouwens opperklep mag noemen). Ik was van harte welkom!
Onzeker als ik was stapte ik 20 juli met m’n Heinekentas en knikkende knieën binnen. “Kom maar op met die
terminatie van die huidetters”, schreeuwde ik in gedachten door de wachtruimte.
En zo geschiedde.
Ik heb nu 16 behandelingen achter de rug en van de psoriasis is alleen nog de asis over. Ik ben nu zo
zelfverzekerd dat ik gerust met de badjes losjes over de benen gespreid bij de dames ga zitten een krantje lezen terwijl ik ‘in
de crème’ zit. Of gewoon lekker mee ‘kleppen’’. Want dat kunnen de dames hoor!
Nee, ik kan niet anders zeggen dat ik meer dan uitermate tevreden over de behandeling ben. En het is er
reuze gezellig, dat mag een echte vent anno 2011 heus wel zeggen, vind ik.
Zie er een beetje tegen op om binnenkort alweer afscheid te moeten nemen.
Ik zou er bijna gestresst van raken!
Zoek de verschillen!
Nee, ik vind het volkomen normaal dat je hier een maand over moet lullen.
Heb je gehoord van die groenlul van mijn voormalige werkplek die een paar honderduizend mugs heeft los gelaten omdat ie zo nodig wil weten hoe ver ze kunnen vliegen? Wat heeft hij geluk dat ik er niet meer werk jonguh!! Wat een eikel zeg!
