Vorig weekend was vriendenweekend bij ons. Wat eigenlijk betekent dat wij een volledig weekend besteden aan en met vrienden. Unieke en spaarzame doch gouden weekenden zijn dat.
Zaterdag gingen we uit eten in een dorp verderop. Bij een steakhouse vanzelfsprekend want vlees. Ik was al de hele middag een beetje gammel op de maag, maar een beetje vent piept daar niet over en omdat ik zeker een beetje vent ben, ik dus ook niet.
Na het hoofdgerecht, sigaartje, koffietoetje en nog een sigaartje was het tijd om bij het steakhouse af te rekenen en in de kroeg af te pilsen. En daar ging het mis.
Mijn gammele maag begon plotseling aanwijzingen te geven dat het verstandig zou zijn om de maaginhoud zo snel als mogelijk te dumpen. Terwijl wij wachtten bij de kassa op onze jas aantrekkende en afscheid van de bediening nemende vrienden, zei ik tegen vrouwlief dat zij maar met de anderen mee moest rijden omdat ik toch écht als de wiedeweerga naar huis moest. “Wacht nou maar even.”, zei ze en 10 seconden later zagen we vrienden aan komen lopen. De druk vanuit mijn maag naar onder werd hoger en hoger en ik MOEST weg. “Okee, ga maar, ik rij wel met hun mee.”, zei vrouwlief 7 seconden later.
De 3,4 kilometer naar huis werd een regelrechte kringspiertest. Goeiendag zeg! Maar gelukkig beschik ik over een ferme, stevige, sterke en strakke kringspier dus met mijn vertrouwen in een goede afloop zat het wel snor. Ben niet voor niets een controlfreak, immers. Op 462 meter van huis koppelde ik alvast de gordel los, en nog dichter bij huis ook mijn broekriem. Niets liet ik aan het toeval over. Ik scheurde de auto schuin het parkeervak in, sprong eruit en stiefelde zo snel ik kon die 17 meter naar huis.
En toen ging het ècht mis. Mijn ferme, stevige, sterke en strakke kringspier begaf het.
……………………………………..
Ik zal je de details besparen, maar de eerste 400 gram stront glipte in vloeibare vorm langs mijn toch ook ferme, stevige, sterke en strakke billen mijn onderbroek in. Vlug opende ik de voordeur en ja hoor, daar kwam de volgende 729 ons. Tijd om mijn jas uit te doen had ik niet, ik was al blij dat ik mijn broek boven de rand van de pot naar beneden kreeg. Hier liet ik de controle over de kringspier volledig varen en met volle kracht spoot mijn maaginhoud de wc in. Het kletterde zo hard op het kabbelende wc-water dat het met dezelfde volle kracht weer omhoog kwam.
…………………………………………..
Ik zal je de details besparen, maar nadat ik na een minuut of 10 compleet was leeggescheten en ik het zweet van m’n voorhoofd had geveegd, nam ik het besluit om de schade op te nemen. De onderbroek tussen m’n enkels was gevuld met een laag waar een gemiddelde kom soep niet voor onder deed (waardering voor Hema onderbroeken hoor. Die houden vocht goed vast!), van de onderrug tot aan de hamstrings was het een grote bruine vlek en schoonvegen van de anus was onbegonnen werk. Ik moest een plan van aanpak bedenken.
Mijn jas kreeg ik uit door mijn rechterschouder even uit de kom te duwen, mijn schoenen flikkerde ik de gang in, mijn spijkerbroek deed ik met beleid uit, net als m’n sokken -bang om de onderbroeksoep te kantelen- en m’n overhemd scheurde ik in drieën. Daar zat ik dan, naakt met een volle onderbroek op m’n enkels. Ondertussen hoorde ik m’n telefoon whatsappen. Ik ging er maar vanuit dat vrouw en vrienden inmiddels de kroeg hadden bereikt.
Met de volle onderbroek tussen de knieën geklemd liep ik de trap op, naar de douche. Ik zal je de details besparen, maar ik had 17 washandjes nodig om mezelf weer enigszins toonbaar te maken. Met een schone onderbroek, andere kleren en de haartjes weer in model moest ik natuurlijk wel mijn sporen wissen. Kom op zeg, niemand hoeft toch te weten wat mij was overkomen.
Dus nadat ik de badkamer, de overloop, de trap, de gang en de wc had ontdaan van de bruine smurrie, kwam ik drie kwartier later de kroeg binnen alsof er niets gebeurd was.
Maar even tussen jou en mij hè, wat nou als ik 17 seconden eerder was vertrokken bij dat steakhouse? Dan had ik toch deze hele shitzooi nooit gehad? 🧐
Hmmm, even de vrouw de schuld geven, ben zo terug.
Dick Teder 