Status – Pagina 2 – Dick Teder

Karaokekoning

Vrijdagavond is ontspanningsavondje in hoofde Manus. De rest van de week is m’n hoofd gevuld met ideeën – plannen – zorgen – stress – teleurstellingen – verontwaardigingen – woede enzovoorts (dat ik nog niet knalgrijs ben is mij een raadsel) maar op de vrijdagavond parkeer ik deze energievreters even in de koelkast. Dan ga ik naar m’n matties en matressen, m’n intieme vrienden. Even een avondje slap ouwehoeren, dom lullen en lachen, gieren, brullen.

Voorheen ging de tv aan en keken we die leeghoofdprogramma’s op SBS of RTL maar een tijdje terug heeft mattie een kast van karaokeapparaat op de kop weten te tikken. En mensen, laat karaoke nu al een kleine 30 jaar mijn lievelingsuitvinding zijn! Al een kleine 30 jaar geleden zocht ik het meest foute nummer uit en gaf ik vol overgave en enthousiasme een showtje weg. Inclusief hoge stemmen, gilletjes, uithalen, gitaargeluiden en danspasjes. Meestal tot enóóóóóóóóóórme ergernis van de toehoorders trouwens.
Want zingen kan ik niet. Ik weet nooit wanneer ik nou vanuit mijn buik moet zingen of vanuit mijn keel. Vanuit mijn buik krijg ik de hoge noten niet en vanuit mijn keel gaat het direct weer veul te hoog. Maar, om eerlijk te zijn, boeit me dat helemaal niet zo veel. Het belangrijkste is dat ik de teksten en de melodieën ken. En dat vind ik toch wel een voorwaarde om te karaoke’en hoor! Nou ja, natuurlijk ken ik niet alle teksten van alle liederen letterlijk maar ik weet vaak wel hoe en wanneer een woord wordt gezongen en, ook niet onbelangrijk, ik weet hoe je Engelse woorden uitspreekt.

Maar lieve lezer, soms sta zelfs ik versteld van mezelf. En gisteravond was zo’n somsmoment. “Jij kan heel goed rappen!”, werd mij toegeschreeuwd. “Jij hebt toen een keer een hele avond alle rapnummers meegezongen!” Ik fronste de wenkbrauwen. “Ja, dat zal maar dat was dan waarschijnlijk playback.”, antwoordde ik.
Ik werd door de aanwezige mattie en matressen onder druk gezet om te gaan rappen en het duurde welgeteld 3 seconden, toen zwichtte ik.
Ik zocht op de foon ‘Rappers Delight’ (de kwartierversie!) op, zonder tekst!, en drukte op play. Nu wil ik niet overdrijven hoor maar zeker 98,7% van de tekst floepte ik er zo uit! HUH, ben ik een carrière misgelopen ofzo????

En toen ik even later ‘Wuthering Heights’ op de juiste toonhoogte ook nog meezong, wist ik het weer zeker.
Ik ben nog steeds de enige echte karaokekoning.

Vaarwel vriend

Met pijn in mijn hart, een ferme kras op mijn ziel en met de tranen nader dan het huilen moet ik hier mededelen dat mijn trouwe vriend niet meer is. Jarenlang waren we onafscheidelijk maar zoals alles een einde heeft (behalve een worst, die heeft 2), is ook aan deze onafscheidelijkheid abrupt een einde gekomen.
Vaarwel vriend.

Ik stond vorige week, na het douchen, naaktgetorst voor de spiegel mijn tanden te poetsen. En, zoals elke man doet, kon ik het niet laten om het bovenlijf even goed te bekijken. Even de boel aanspannen, even de boel heen en weer laten rollen, je kent het wel. En om eerlijk te zijn, dat zag er nog best indrukwekkend uit hoor. Voor iemand van mijn statuur, leeftijd en lengte zeker.
Maar lieve lezer, nadat ik klaar was met tandenpoetsen en ik uit de badkamer wilde lopen viel mijn oog op het zijaanzicht van het pachtlijf in diezelfde spiegel.

MIJN LIEVE HEMEL!!!!!!
WAT EEN DIKKE PENS!!!!!!!!!!

Ik stortte op m’n knieën op de koude badkamervloer. Janken mensen! Janken! Als een speenvarken. Ik was er kapot van.

Een dikke 27 jaar heeft m’n prachtlijf me bijgestaan, me ontwikkeld, aanslagen overleefd, littekens gevormd, vrouwen betoverd, mannen gejaloerst en opeens en volkomen abrupt is dat nu voorbij. Ik typ dit met biggeltranen.

Nu heb ik alleen m’n humor nog…………………..

Wie is de spion?

In de wereld van de spionnerij is het een chaos van lik me jou daar. De ene dienst begluurt de ander, de andere dienst loert dubbel zo hard terug. Van vertrouwen onderling is alle sprake weg. En over samenwerking zullen we het voor de vorm maar helegaar niet hebben.
Wat is het dan een rustige oase dat er een overkoepelende, overrulende en overheersende dienst bestaat; De GSD (Geheimste Spionnen Dienst in vakjargon). Deze dienst bestaat uit de 9 beste spionnen van de wereldwijd bekende diensten en wordt geleidt door de welheelergstrenge heer Gé Heim. Elk van de 9 agenten van de GSD hebben een 7-jarige superzwaarste lichamelijke, psychische en cryptogrammische training moeten ondergaan in de diepste krochten van een geheim deel van Tietjerkstra. Ook hebben zij allen een ‘licence to bitchslap’ en zij zullen nooit en te nimmer twijfelen om dit zonder met de ogen te knipperen ten uitvoer te brengen.

Ik, Sjaak Pion, ben één van de 9 spionnen van de GSD en tevens Hoofd Operationele Operatieve Operaties. Mijn taak is er voor te zorgen dat alle activiteiten die de GSD doet – pleegt – uitvoert – overruled gladjes verlopen. En dit gladjes verlopen loopt aardig gladjes, kan ik melden. Alhoewel we de laatste tijd wèl met wat kleine tegenslagen te maken hebben trouwens. 🤔 Tegenslagen die uiteindelijk grote gevolgen kunnen hebben! 🤔😳😬
Gé Heim eist een onderzoek en heeft mij op de zaak gezet. ZOU ER EEN MOL IN ONS MIDDEN ZIJN?

Nou lieve lezer, zo ongeveer moet mijn aandeel in Teun’s spionnenfeestje worden. De speurtocht, het hoogtepunt op de door voormaligje geregisseerde kinderfeestjes.
Ik moet nog het één en ander uitwerken, ik moet nog een outfit uitzoeken, ik moet nog in m’n rol kruipen, ik moet nog het stemmetje onder de stembanden maar krijgen maar hé, ik heb nog een dag of 6. Dus dat komt wel goed.
Ik heb er weer sin an in elk geval!

We spionnenfeestje’en!

Verlenging

Ik geef het eerlijk toe. Zo ben ik dan ook wel weer. Het was fout, harteloos en grofweg bot van me.
En dat ik daarmee zoveel mensen pijn heb gedaan, dat spijt me de oksels uit. Echt waar. Ik voel me heel erg schuldig en probeer dan ook met dees anekdoot mijn diepste spijt te betuigen.
Ik hoop op begrip.

Een kleine 3 weken geleden eindigde mijn vakantie en in mijn enthousiasme en met dat gegeven sloot ik ook mijn beschikbaarheid (voorheen jachtseizoen) voor eventuele gewillige vrouwtjes/toekomstige partners/minnaressen.
Ik had er nooit bij stilgestaan dat de zomertijd na die 3 weken geleden nog wel ff aan zou houden en dat er nog heul veul vrouwtjes op vakantie moesten gaan. En laat dat nou net een bron zijn waar ik wel eens succesvol uit zou kunnen putten!

Hoe vaak lees/hoor/zie je wel niet dat vrouwen na de vakantie de knoop doorhakken en manlief een welgeplaatste schop onder den bips geven? Of andersom, dat kan natuurlijk ook. Hoewel mannen dit niet zo heel gauw zullen doen omdat zij nou eenmaal tot rust gekomen zijn en tevreden in de relatie zijn. Tja, en hoe je het ook bekijkt, de vrouwtjes willen op een gegeven moment in de relatie toch ineens weer de spanning/romantiek van in het begin van desbetreffende relatie terug.

Nu ben ik, als één van de 36,4 miljoen meest begeerde vrijgezellen van Nederland, natuurlijk een uitstekende vervanging van diverse manlieven en hoe onnadenkend is het dan van mij om mij niet beschikbaar te stellen? Ik kan me heel goed voorstellen dat dit zwaar meeweegt in de beslissing van van vakantie terugkerende en ongelukkige vrouwtjes.
Dus lieve lezer, ik heb een besluit genomen: IK HEB EEN VERLENGING AAN MIJN BESCHIKBAARHEID GEPLAKT!

Ik zet de radar en de voelsprieten weer open tot en met 21 September van dit jaar.
Dat is wel het minste wat ik voor jou, lieve lezer, kan doen na het teleurstellende bericht van een kleine 3 weken geleden.
Niewaar?

Gegadigden kunnen zich, zoals altijd, weer via diverse kanalen bij me melden.
Ik hang in de tussentijd, zoals altijd, weer even heerlijk achterover.

We verleng’en!

Vrouwen dansen, mannen sjansen

Ken je die uitdrukking? Zal wel niet want volgens mij heb ik ‘m net zelf verzonnen (oh, ff een © erbij doen! Vrouwen dansen, mannen sjansen ©). Vrouwen sloven zich uit – mannen kijken, kiezen en scoren.

Een beetje vrouw moet kunnen dansen. Dat zeg ik. Sterker nog, weinig woest aantrekkelijker dan een prettig dansende vrouw. Want dat is wel een vereiste, het moet er wel prettig uitzien. Een beetje lullig op de maat heen en weer bewegen is niet genoeg, je moet het ritme voelen. Dan heb je heul snel de aandacht van mannen. Of wacht, dan heb je de aandacht van mij. De meeste mannen kijken met hun pielemoos, ik ben toch iets kritischer.

Ik was eens met mijn damesvoetbalteam op stap naar een discotheek. Zo’n megageval waar 100 miljoen hormonale pubers waren. Al snel had ik in de gaten dat ik de Padre Fernantius in de hele toko was dus koos ik een plekje aan de bar. Wat eigenlijk altijd een prima plek is trouwens! Mijn meiden gingen hun gang, feesten zoals ze konden. Ik genoot.
Mijn oog viel op een groepje meiden op de dansvloer. Vier meiden. Met allemaal testosteronboys eromheen. Of eigenlijk om drie van het groepje. Het vierde meiske was, hoe zal ik het brengen, niet de mooiste. Beetje gezet en klein. En zij was duidelijk mee om de kosten te delen ofzo. Want dat doen meiden/vrouwen. Ze nemen altijd een ‘lelijkerd’ mee om zelf meer in de spotlichten te staan.
Vrouwen………..zucht.

MAAR ZIJ KON DANSEN, MENSEN!!
Zij had me daar een partij ritmegevoel! Ik vond dat fantastisch om te zien.
Ze werd compleet genegeerd door de jongens in de buurt en ook haar vriendinnen keken niet naar haar om. Ik vond het sneu voor d’r.
Push up van de Freestylers kwam. Oe, lekkah nummah! M’n lijf begon te vibreren. M’n zwarte wortels begonnen te klepelen. Het was tijd om m’n dansmoves te showen.

Nou lieve lezer, je kunt natuurlijk wel raden hoe dit afliep. Het meiske heeft een hele leuke en gezellige avond gehad met ‘die ouwe vent’. En die vriendinnen heb ik tussen neus en lippen geadviseerd wellicht wat minder make up te gebruiken 🤡😉.

Ze zouden zo’n verhaal eigenlijk eens moeten verfilmen ofzo.

We prettig dans’en!