Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag

Tag: bips

Move over, winter!

VB zomertijd*Dik Voormekaar stem* IIIIIIIIIIIEEEEEE JA HOOOOOORRRRRR!
Daar istie dan eindelijk weer! Mijn ozo goeie vriend Zomertijd. Opzouten met die winter! Bah, wat heb ik een hekel aan die tijd. Donkere bedoeling.
En jij, lieve leester, leeft ook helemaal op hè? Geef maar eerlijk toe. Want jij weet toch als geen ander wat de zomertijd met mij doet? Toch? Toch?
JA! Mijn libido komt weer uit zijn winterstop. Ik treed weer buiten mijn bloghut. Ik ben weer in het openbaar te bezichtigen. Het jachtseizoen is weer geopend. Kortom, IK BEN WEER OP DE MARKT! Vanaf vandaag tot zondag 30 oktober is het bal. Manmanman, wat hebben we daar naar uitgekeken zeg!

Maarrrrr lieve leester (er is altijd een maar), dit jaar gaat er wèl het één en ander veranderen. Ik heb de afgelopen onderduiktijd gebruikt om eens goed na te denken en heb een uitermate belangrijke conclusie getrokken. De OMV zijn verleden tijd. Ongelooflijk Mooie Vrouwen kunnen mijn deurtje voorbij lopen. Zonde van mijn tijd en energie. Is even leuk en daar houdt het dan ook wel mee op.  NEEN, lieve leester, ik leg de lat nòg hoger! Hahahaha, ik ben me d’r één hoor!

Ik ga deze keer voor MPV. Mijn Perfecte Vrouw.
En enkel en alleen omdat ik dat verdien. Dat heeft niets met mijn arrogantie te maken (of eigenlijk wel een beetje) maar ik vind dat ik na 1670 dagen van één van de 346,2 miljoen meest begeerde vrijgezellen van Nederland te zijn geweest wel aan een MPV toe ben.
Bestaan ze dan? Mijn Perfecte vrouwen? Ja, natuurlijk bestaan ze. Sterker nog, ik ken er eentje persoonlijk. Maar ja, bezet hè. De story of my life.
En ik ga haar ook gewoon als dè graadmeter nemen. Zo rol ik. Kom je niet bij haar in de buurt, doe dan geen moeite. Ik zie je toch niet staan.

Wat is dan MPV voor mij, vraag je je af? Nou, dat kan ik makkelijk beantwoorden. Dat is gewoon een vrouw die mijn minnen aanplust en mijn plussen aanmint. Niets meer en niets minder.
Dus lieve leester, goed en slecht nieuws deze keer. Maar ja, het leven is geen viooltjestuin, niewaar?
Ik ga me nu maar eens even cool maken en dan stap ik dadelijk goedgemutst seizoen 2016 in.
Ik heb er sin an!

We zomertijd’en!

 

ps. Waarschijnlijk denk jij, na dit gelezen te hebben, dat ik de zomertijd dit jaar wederom zonder relatie zal afsluiten……………………


*BOKS* 👊🏼

Dat denk ik ook! 

Hahaha, I kill me😂😂

Lolbroek

Bips

Ik mag dan wel een lolbroek in ruste zijn maar ik kan het nog steeds hoor!

Ik zat vanochtend op de bank achter een bakkie pleuah en keek eens rond in m’n penthuiswoongedeelte. Nou, daar was niets buiten het ordinaire te zien. Ik draaide het lijf richting eetkamergedeelte en toen gebeurde het.
Een ontiegelijke flapperscheet ontglipte m’n bips. Maar dat heeft verder niets te maken met dees anekdoot. Begrijp ook niet zo goed waarom dit erin staat. Raarrrrrrr.

Na een ‘hé, een scheetlachbui’ zag ik m’n pasgeleden afgezaagde eettafel staan. En ik herinnerde me dat zeun kortgeleden een flinke lap uit het tafellaken had geknipt. “Oja, ik moest nog een tafellaken hebben”, dacht ik toen. Dat heeft meneer Evolutie toch maar mooi bedacht. Dat je je iets herinnert en dat je dan gelijk ergens aan denkt. Wat jij?
Ik ging eentje halen, fuk de zondag!

Vanochtendmiddag toog ik dus naar Bataviastad. Je weet wel, dè outletstad van Nederland. Ik was er nog nooit geweest en ik verwachtte eigenlijk een XXXXXL-Action ofzo.

NEEN!!!!!!!!!!! Niets van dat al. Au contraire, mon amis. WAL FUKKING HALLA!!!!!!

Tenminste, als je van degelijke kleren houdt. En ik houd van degelijke kleren. Al mijn merken zijn in dat kleine stukje Nederland te vinden.

Maar ja, ik kwam voor een tafellaken. En een tafellaken zou het worden. De kleren komen wel met m’n eerstvolgende date die niet lang meer op zich laten wachten (ik zal m’n Kaaimaneilandaccount vast ’s even leeg trekken.)
Nadat ik ongeveer 3 kwartier met toch wel stevige lichaamsonderdelen had rondgelopen kwam ik bij het winkeltje genaamd ‘Gant’.
Ik stap er gezonnebrild binnen en zag 2 verkoopsters staan. “Goedemorgen”, zeggen ze simultaan en in koor. Ik stop onmiddellijk en pak m’n telefoon uit m’n broekzak. Mijn telefoon gaf 12.37 aan. Zuuuuuuuuuuuuuuuuuucht. Met m’n schouder en hoofd neerslaand maakte ik dat exacte geluid.

“Dit doen we even over”, zei ik op gebiedende toon. En ik liep de zaak weer uit.
De mevrouwen keken ietwat verbaasd toen ik weer op dezelfde manier binnenkwam. Voor een actiefilmthrillerpornoacteur als ik is dat natuurlijk een schilletje van een peul. “Goedemiddag”, zei de ene terwijl de andere vasthield aan ‘goedemorgen’.
KUT! Riep ik. En weer liep ik naar buiten.

We hebben deze scene in totaal 8 keer over gedaan alvorens de regisseur tevreden was. Dan hadden m’n tegenspeelsters weer een lachbui, dan was er ineens een figurant pontificaal in beeld, dan had ik weer ergens een stevig lichaamsonderdeel. Zucht.
Acteren, het is ook niet voor iedereen weggelegd.

Maar goed, ik heb de 2 dames een hartstikke leuke middag (en waarschijnlijk een hele dag. Wat? Een heel leven) bezorgd en ik heb een nieuw vet cool boomlauw strak bruut flex chill jeweetzelluf tafellaken. (foto op de Twitters en Facebooks).

En daar draaide deze 2e vakantiedag immers helemaal om. Morgen de planten water geven!
Zin an.

Vrouw en lijf

vrouwenlijf

Vrouwen, ik blijf het vreemde wezens vinden. Je kunt niet met ze en je mag ze niet vermoorden.
De relativiteitstheorie van Pythagoras is eenvoudiger te begrijpen. Zucht. Zucht. En nog eens zucht. *Haalt nog eens diep adem* en ja hoor, de diepste zucht ooit.

Zum bleistift, waarom doen ze zo moeilijk over hun leeftijd? “Dat vraag je een dame toch niet?”
Wromnie? Zal ik even lekker zelf bepalen wat ik aan jou vraag, von Mutshausen?
Hoe erg kan het zijn?
Ja okee, het is best lullig (en zelfs strafbaar, volgens mij) als ze er uitzien als 20 en dat je er in bed achter komt dat de navelstreng er nog aan zit. Maar hoe vaak komt dat nou voor? Bijna nooit toch? Ja, in bepaalde kringen. Maar daar wil ik me volledig van distantiëren.
Vertel gewoon je leeftijd als ik er om vraag!

En dan het lijf van de vrouw. Man man man, wat een gemekker is dat soms vaak meestal altijd.
“Nee, niet naar de McD hoor, ben op dieet.” Man (vrouw in dit geval), zeik niet zo! Eet wat lekker is.
En trouwens, bepaal jij waarnaar ik je mee uit eten neem? Betaal jij? Rijd jij terug? (Oh wacht, die McPils zijn eigenlijk best goed binnen te houden!).
Ik ben op dieet. Ik doe aan de lijn. M’n strakke bips!
Zeg dan gewoon dat je aan je conditie werkt. En doe dat dan ook. Je weet nooit hoe dat van pas kan komen. Niet dat ik nou zo’n ‘laten we eens uren de liefde bedrijven-gozer’ ben hoor, sterker nog, een sigaartje roken duurt in mijn geval langer, maar er zullen best van die uitslovers zijn die het wel kunnen. En dan is een partijtje conditie niet verkeerd, dunkt me.

Ik chatte laatst met een meid en ze wilde me dolgraag ontmoeten. Wat ik volkomen logisch vind hoor. We spraken af dat we die donderdag in een niet nader te noemen etablissement elkaar zouden ontmoeten. Voor de zekerheid vroeg ik hoe zwaar ze was. Ze wilde er geen antwoord op geven. “Is dat zo belangrijk dan?”, chatte ze terug. Ik antwoordde dat ik het inderdaad belangrijk vond. Moest ik 1 of 4 stoelen voor haar reserveren.
Ik vond ‘m uitermate lollig en gevat………………………………Ik kletste m’n dij. Hahahahaha
Zij niet. Nooit meer iets van d’r vernomen. Whoehahahahahahaha.

Er moet wel wat vlees op zitten. Dat zeg ik. Die tochtstrippen die in die bladen staan, en wat de standaard mooie vrouw moet voorstellen, hoeven mij in elk geval niet te bellen, whappen, SMS-en, Dm-en of aan te spreken.
Zie me al aankomen; “Mag ik 2 quarterpounders, 6 McNuggets met BBQ-saus en een cola en voor m’n vriendin een theelepeltje appelmoes.”
En natuurlijk ook niet dat je knieën en ellebogen deuken moeten zijn, da’s weer het andere uiterste. Maar een beetje vlees erop, daar hou ik wel van.
Eigenlijk wil ik maar zeggen; Ben je Heather Locklear, dan ben je van harte welkom een aantal weken in mijn bijzijndheid te bivakkeren. (want daarna zal je me wel zat zijn).

Of juf Merel, dat mag ook.

Rooie oortjes

Zoals je weet ben ik een uitvinder. Nee, dat is niet het juiste woord. Ik ben een conceptbedenker. Ja, da’s beter.
Ik bedenk met grote regelmaat een concept, gooi het lafjes de samenleving in en al gauw wordt door anderen het concept uitgewerkt tot een succes.
Ik ben daar best trots op. Echter ben ik totaal niet uit op de credits. Zo steek ik niet in elkaar. Ik hoef geen veer in de strakgevormde bips. Ik hoef geen klop op de breedgetorsde schouder. Ik hoef geen compliment aan mijn geheimgehouden adres.

Een paar jaren geleden schreef ik in het geniep een woest erografische tekst naar een vriendin. Ze vertelde me dat ze na het lezen ervan met rooie oortjes zat. En ook dat er tintelende gevoelens in de onderbuik en tetstreek waar te nemen waren. Ik keek er niet van op. Dat was immers de bedoeling van mijn erografische schrijven.

Hoe het heeft kunnen gebeuren is me een raadsel maar duidelijk is wel dat mijn woest erografische tekst de overkant van de Noordzee bereikt heeft. En dat een autrice aldaar gedacht moet hebben dat gewoon ronduit erografisch opschrijven wat je denkt misschien wel verkoopt. “Around out erographic upwriten what you think”.
Met als gevolg het boek dat inmiddels elke vrouw wel gelezen heeft.

En zo, lieve vrouwtjes, hebben jullie het aan mij te danken dat jullie tegenwoordig zonder enige vorm van gene woest erografische teksten het WereldWijdeWeb op kunnen slingeren. Mannen met rooie oortjes achter de computer achterlatend.

Graag gedaan.

(persoonlijk bedanken kan uitsluitend op afspraak)